40:600
missus
fuit
in
aliquam
provinciam,
vel
quum
magistratum
adeptus
est.
Quod
autem
attinet
ad
corpus
ipsum
illius
imperii,
fuit
horrenda
colluvies.
Et
haec
est
causa
cur
propheta
dicat
monarchiam
illam
partim
fuisse
compositam
ex
ferro,
partim
autem
ex
terra
fictili.
Nam
scimus
ipsos
intestinis
discordiis
semper
laborasse.
Et
propheta
hac
in
parte
non
alia
interpretatione
indiget,
quia
dicit
hanc
mixturam
ferri
et
luti,
quae
male
cohaeret,
esse
signum
dissidii,
quod
scilicet
nunquam
inter
se
consenserint.
Divisum
ergo
erit
regnum:
et
addit
tamen
fore
aliquam
mixturam,
quia
miscebunt
se
in
semine
humano,
id
est,
erunt
alii
aliis
affines,
et
mutua
illa
coniunctio
ad
fovendam
amicitiam
valere
quidem
debebit,
sed
non
proderit
quidquam.
Quod
quidam
hic
citant
affinitatem
Pompeii
et
Caesaris,
frigidum
est.
Propheta
enim
de
continua
illa
gubernatione
loquitur.
Si
stabilitas
quaeritur
in
aliquo
imperio,
certe
potius
debuerat
fulgere
in
statu
populari,
vel
saltem
in
statu
optimatum,
quam
in
unius
potestate:
quia
dum
omnes
serviunt,
non
potest
rex
tam
secure
fidere
suis
subditis
quin
sibi
semper
metuat.
Sed
ubi
omnes
sunt
consortes
imperii,
et
infimi
etiam
quique
commodum
aliquod
sentiunt
ex
communi
imperio,
illic,
quemadmodum
dixi,
debebat
fulgere
maior
stabilitas.
Daniel
autem
pronuntiat,
etiam
si
commune
sit
imperium
senatus
et
populi
(quia
sicuti
dignitas
in
senatu
ita
maiestas
in
populo)
tamen
imperium
illud
fore
caducum:
deinde
utcunque
alii
aliis
sint
vel
cognati
vel
affines,
tamen
hoc
non
fore
obstaculo,
quominus
acriter,
imo
etiam
hostiliter
inter
se
pugnent
usque
ad
internecionem
sui
imperii.
Viva
igitur
effigies
romani
imperii
nobis
hic
pingitur
a
propheta,
quum
dicit
ferro
fuisse
simile,
et
interea
tamen
fuisse
mixturam
testae,
vel,
luti:
quia
intestinis
discordiis
sese
perdiderint,
postquam
scilicet
ad
summum
fortunae
cumulum
perventum
est.
Haec
de
quatuor
monarchiis.
Nunc
dum
quaeritur
cur
Daniel
iam
dixerit
lapidem
qui
excisus
fuerit
e
monte
contriturum
haec
omnia
imperia,
quando
non
videtur
primo
intuitu
quadrare
regno
Christi,
eo
quod
pridem
abolita
fuerat
monarchia
Babylonis:
Persae
etiam
et
Medi
fuerant
turpiter
profligati
ab
Alexandro:
tandem
quum
in
quatuor
regna
divisum
esset
quidquid
Alexander
armis
occupaverat,
Romani
subegerunt
omnes
illas
terras:
dum
itaque
obiicitur
esse
absurdum,
quod
hic
dicitur,
veniet
lapis
e
monte
qui
confringet
omnia
imperia:
solutio
in
promptu
est,
ut
supra
dixi.
Neque
enim
hic
Daniel
recitat
quid
uno
momento
fuerat
perfectum,
sed
simpliciter
docere
vult
caduca
esse
mundi
imperia,
et
unum
esse
regnum
aeternum.
Non
respicit
igitur
quando,
aut
qua
ratione
imperium
tam
chaldaicum
quam
persicum
ceciderit:
sed
comparat
regnum
Christi
cum
|