8:60
ad
evangelii
fastidium
exasperare
nos
deberent.
Quantumvis
insulsas
naenias
blaterent
monachi
aliique
magistri
papalis
synagogae,l)
quamlibet
absurdis
glossis
scripturam
deforment,
hoc
totum
non
aegre
condonant
boni
isti
viri.
Si
quid
forte
minus
aptum
nostris
hominibus
exeat,
tanquam
magno
piaculo
a
nobis
audiendis
arceri
se
obtendunt.
Contorta
scripturae
testimonia,
sententias
male
cohaerentes,
argumenta
frivola
patienter
ferunt
in
vetustis
scriptoribus:
centesimam
partem
si
reperiant
in
nostrorum
hominum
scriptis,
non
moda
nos
damnabunt
omnes
qui
erimus
innoxii,
sed
a
tota
doctrina
abstinendum
ducent.
Neque
tamen
eorum
hic
causam
suscipio,
qui
scripturiendo
pruritum
suum
sedant.
Optandum
enim
est,
ut
supersedeant,
qui
tales
sunt,
a
chartis
inquinandis.
Verum,
ut
indulgentia
fovendas
non
esse
paucorum
ineptias
concedo:
ita
insipidam
hoc
taedio
totam
evangelii
doctrinam
reddi
quam
iniustum
sit,
omnes
vident.
Est
quidem
verum
illud
quod
dixi,
in
media
evangelii
luce
multo
clarius
perspici,
quae
prius
velut
in
nocte
caliginosa
latuerunt.
Sed
in
una
parte
ad
quaevis
errata
secure
libenterque
connivere,
quum
in
altera
quae
carpas
plus
quam
curiose
observes,
id
vero
scandala
cupide
appetentis,
et
sibi
fingentis
esse
dico.
Nec
vero
aliunde
provenit
offensio,
quam
illis
[pag.
77]
quorundam
affert
vita
professioni
non
respondens.
Si
eorum
duntaxat,
qui
evangelium
sequi
se
iactant,
corrupta
esset
ac
dissoluta
vita,
magis
speciosa
offensionis
causa
censeri
posset.
Verum,
quum
promiscue
in
toto
fere
orbe
scelera
exundaverint,
quid
dicemus,
nisi
veterem
illam
poetae
querimoniam
in
nostrum
quoque
saeculum
vere
competere?
Aetas
parentum
peior
avis
tulit
nos
nequiores,
mox
daturos
progeniem
vitiosiorem.
Et
quorsum
spectat
illa
Christi
admonitio,
aetati
Noe
similem
fore
postremam
(Luc.
17,
26):
horribile
quoddam
fore
iniquitatis
diluvium,
quo
terra
obruatur,
nisi
ut
sponte
iani
ad
Christum
properantibus
talis
scelerum
colluvies
festinandi
studium
acuat?
Accedit
huc
quoque,
ut
retuli,
iusta
contempti
evangelii
ultio.
Tam
sacro
enim
thesauro
qui
abusi
sunt,
quis
dignos
esse
neget,
quos
Dominus
in
mentem
reprobam
coniiciat,
ut
se
ad
omne
flagitii
genus
prostituant?
Nec
vero
aliud
sperandum
est,
quam
ut
magis
ac
magis
passim
homines
profanescant,
quorum
paucos
ab
hoc
sacrilegio
immunes
esse
scimus.
Ego
tamen
aliam
superioribus
istis
causam
addo:
eos
scilicet
quos
nostrorum
hominum
vitia
ab
evangelio
repellunt,
malignos
esse
et
iniquos
censorem
Dicunt
nec
pie
nec
honeste
pleros-
1)
la
bouche
des
caffards
et
de
tous
messieurs
nos
maistres
de
Sorbone*
|