52:60
acciderit,
fideles
tamen,
qui
stantem
a
parte
sua
Dominum
habent,
habere
satis
amplam
gaudendi
materiam.
Repetitio
amplificationi
servit:
ac
si
diceret,
Sit
hoc
vobis
firmum
et
stabile,
gaudere
in
Domino:
neque
id
ad
momentum,
sed
ut
gaudium
in
eo
vestrum
perpetuetur.
Nam
certe
in
eo
differt
a
gaudio
mundi,
quod
fallax,
caducum,
evanidum
esse
experimur:
Christus
autem
etiam
maledictum
esse
pronuntiat
(Luc.
6,
25).
Ergo
illud
demum
in
Deo
fixum
gaudium
est,
quod
nunquam
nobis
excutitur.
5.
Moderatio
vestra.
Dupliciter
potest
exponi.
Vel
quod
iubeat
eos
potius
cedere
de
iure
suo,
quam
et
de
ipsorum
acerbitate
vel
rigore
quisquam
queri
possit
:
ac
si
dixisset
:
Omnes,
quibus
vobiscum
est
aliquid
negotii,
vestram
aequitatem
et
humanitatem
sentiant:
ut
notitia
experimentum
significet:
vel
quod
eos
ad
omnia
aequo
animo
ferenda
hortetur.
Qui
sensus
posterior
mihi
magis
placet.
Nam
TO
emetxec
vocant
etiam
Graeci
animi
moderationem,
ubi
non
facile
commovemur
iniuriis,
ubi
non
facile
rebus
adversis
turbamur,
sed
retinemus
aequalem
statum.
Pro
quo
Cicero
dixit,
Tranquillus
animus
meus,
qui
aequi
boni
facit
omnia.
Talem
aequitatem,
quae
est
quasi
mater
patientiae,
exigit
hic
a
Philippensibus:
et
quidem
quae
omnibus
appareat,
prout
scilicet
usus
postulabit,
effectus
suos
proferendo.
Modestiae
nomen
congruere
non
est
visum:
quia
non
vetat
Paulus
hoc
loco
superbe
insolescere,
sed
placide
se
gerere
in
omni
negotio,
sibique
temperare
etiam
in
tolerandis
vel
iniuriis,
vel
incomodis.
Dominus
prope
est.
Prolepsis,
qua
antevertit
obiectionem.
Reclamat
enim
sensus
carnis
superiori
sententiae.
Nam
quum
nostra
mansuetudine
magis
insolescat
libido
improborum:
et
quo
paratiores
nos
vident
ad
ferendum,
eo
plus
ad
inferendas
iniurias
audeant:
difficulter
adducimur
ut
in
patientia
nostra
possideamus
animas
nostras.
Inde
illa
proverbia,
ululandum
inter
lupos,
devoratum
protinus
iri
a
lupis,
qui
ovium
instar
se
gesserint.
Itaque
concludimus,
retundendam
esse
ferociam
improborum
pari
violentia,
ne
impune
nobis
insultent.
His
cogitationibus
opponit
hic
Paulus
divinae
providentiae
fiduciam.
Respondet,
inquam,
Dominum
prope
esse:
cuius
virtus
eorum
audaciam,
cuius
bonitas
eorum
malitiam
superet.
Illum
nobis
adfuturum
promittit,
si
mandato
suo
pareamus.
Quis
autem
non
malit
sola
Dei
manu
protegi
quam
omnia
mundi
praesidia
ad
manum
habere?
Pulcherrima
sententia:
ex
qua
primum
discimus,
omnis
impatientiae
causam
esse
ignorationem
providentiae
Dei
:
hinc
fieri
ut
tam
cito
et
levi
de
causa
tumultuemur,
et
saepe
etiam
despondeamus
animos,
quod
non
agnoscimus
nos
Domino
curae
esse.
Contra,
hoc
unicum
remedium
esse
ad
pacificandos
|