47:60
quo
turgent
exinaniti
fuerint.
Porro
hoc
ad
domandum
fastum
aptissime
illi
obiicitur:
nam
in
quo
sibi
maxime
videtur
acutus
et
prudens,
eius
inscitiam
Christus
exagitat.
Hoc
gravitatis
et
perspicaciae
esse
ducebat,
rem
impossibilem
non
admittere,
quia
stulte
credulus
est,
qui
alterius
dictis
nondum
bene
comperta
ratione
annuit.
Sed
interea
ridiculus
est
Nicodemus
cum
suo
magistrali
supercilio,
quod
in
primis
elementis
magis
quam
pueriliter
haesitat.
Talis
certe
dubitatio
turpis
ac
pudenda
est.
Qualis
enim
religio,
qualis
Dei
notitia,
qualis
regula
bene
vivendi,
qualis
spes
vitae
aeternae,
nisi
tenemus
hominem
spiritu
Dei
renovari?
Est
ergo
emphasis
in
voce
haec.
Quia
enim
hanc
doctrinae
partem
scriptura
identidem
inculcat,
ne
postremis
quidem
tironibus
ignota
esse
debet.
Nullo
itaque
modo
ferendum
est,
ut
eius
ignarus
sit
ac
rudis,
qui
doctorem
se
in
ecclesia
Dei
profitetur.
l
l
.
Quod
novimus
loquimur.
Quidam
ad
Christum
et
Ioannem
Baptistam
hoc
referunt:
alii
numerum
pluralem
loco
singularis
positum
esse
dicunt.
Ego
vero
non
dubito
quin
se
Christus
omnibus
Dei
prophetis
coniungat,
et
communiter
loquatur
in
omnium
persona.
Philosophi
enim
aliique
ventosi
doctores
nugas
saepe
quas
commenti
sunt
ingerunt:
hoc
autem
Christus
sibi
et
omnibus
Dei
servis
tanquam
proprium
vindicat,
quod
nonnisi
certam
doctrinam
tradunt.
Neque
enim
mittit
Deus
qui
de
rebus
ignotis
vel
dubiis
garriant,
sed
eos
in
schola
sua
format,
ut
quae
ab
ipso
didicerint,
aliis
deinde
tradant.
Porro
sicut
Christus
hoc
elogio
doctrinae
suae
certitudinem
nobis
commendat,
ita
suis
omnibus
ministris
legem
modestiae
praescribit,
ne
propria
somnia
vel
coniecturas
obtrudant,
ne
in
medium
proferant
humana
figmenta
quibus
nihil
solidi
subest,
sed
fidele
ac
purum
Deo
testimonium
reddant.
Videat
ergo
quisque
quid
sibi
a
Domino
revelatum
sit,
ne
quis
fidei
suae
metas
transsiliat,
ne
quis
denique
sibi
loqui
permittat,
nisi
quod
a
Domino
audierit.
Notandum
etiam
est
quod
Christus
doctrinam
suam
iureiurando
hic
confirmat,
ut
plena
illi
apud
nos
constet
autoritas.
Testimonium
nostrum
non
recipitis.
Hoc
ideo
additur,
ne
quid
decedat
evangelio
ob
hominum
ingratitudinem.
Quia
enim
apud
paucos
fidem
invenit
Dei
veritas,
passim
vero
repudiatur
a
inundo,
a
contemptu
asserenda
est,
ne
ideo
minori
in
pretio
sit
eius
maiestas,
quod
illam
totus
fere
mundus
superbe
despicit,
et
sua
impietate
obscurat.
Quanquam
autem
simplex
et
unus
est
verborum
sensus,
duplex
tamen
ex
hoc
loco
doctrina
colligenda
est.
Prior,
ne
labascat
apud
nos
evangelii
fides,
si
paucos
in
terra
discipulos
habeat:
ac
si
diceret
Christus:
Utcunque
non
recipiatis
doctrinam
meam,
manet
nihilominus
certa
et
stabilis:
quia
nunquam
efficiet
hominum
incredulitas,
quin
Deus
perpetuo
verax
|