41:60
sinceram
intelligentiam.
Eram
ergo,
inquit,
attentus
in
visionibus
noctis:
et
ecce
quasi
filius
hominis.
Dixi
non
posse
aliter
sumi
hunc
locum,
quam
de
Christo.
Iam
videndum
est
cur
vocet
quasi
filium
hominis:
hoc
est,
cur
utatur
similitudinis
nota
D.
Posset
enim
hoc
torqueri
ad
delirium
Manichaeorum,
qui
putarunt
corpus
Christi
imaginarium
fuisse.
Nam
sicuti
arripiunt
Pauli
verba
(Phil.
2,
7)
in
perversum
sensum,
Quod
similitudine
fuerit
Christus
quasi
homo:
sic
etiam
possent
abuti
testimonio
prophetae,
quod
Christus
non
dicatur
homo,
sed
similis
homini.
Quantum
attinet
ad
Pauli
verba,
non
loquitur
de
essentia
naturae
humanae,
sed
tantum
de
statu.
Dicit
enim
Christum
factum
fuisse
hominem,
ut
eius
conditio
esset
humilis
et
abiecta,
adeoque
servilis.
Quod
attinet
ad
praesentem
locum,
alia
est
ratio.
Propheta
enim
dicit
sibi
apparuisse
tanquam
filium
hominis,
quia
nondum
Christus
induerat
carnem
nostram.
Et
notandum
est
iliud
Pauli
(Gal.
4,
4),
Quum
venit
plenitudo
temporis
misit
Deus
filium
suum
factum
ex
muliere.
Tunc
igitur
Christus
coepit
esse
homo
quum
apparuit
in
terra
mediator:
quia
non
ante
assumpserat
semen
Abrahae,
ut
esset
nobis
coniunctus
iure
fraterno.
Haec
ratio
est,
cur
propheta
non
pronuntiet
Chrietum
tunc
fuisse
hominem,
sed
quasi
hominem.
Nam
alioqui
non
esset
Christus
qualis
promissus
olim
fuit
sub
lege,
nempe
Abrahae
et
Davidis
filius.
Si
enim
ab
initio
indutus
fuisset
humana
carne,
non
fuisset
progenitus
ex
genere
illo.
Sequitur
ergo,
Christum
non
fuisse
hominem
ab
initio,
sed
tantum
figurative
apparuisse
:
quemadmodum
etiam
Irenaeus
dicit
hoc
fuisse
praeludium:
utitur
verbo
illo.
Tertulianus
etiam
dicit,
Tunc
praelusit
filius
Dei
humanitati
suae.
Fuit
igitur
hoc
symbolum
futurae
carnis
Christi,
quamvis
nondum
esset
caro
illa.
Nunc
videmus
quam
apte
conveniat
haec
figura
rei
signatae,
ubi
scilicet
Christus
fuit
exhibitus
quasi
filius
hominis,
quanquam
tunc
erat
aeternus
Dei
sermo.
Postea
sequitur,
venisse
usque
ad
Antiquum
dierum.
Hoc
meo
iudicio
exponi
debet
de
Christi
adscensu.
Nam
tunc
regnum
suum
auspicatus
est,
sicuti
innumeris
scripturae
locis
videmus.
Neque
pugnat
quod
paulo
ante
dixit
propheta,
sibi
visum
fuisse
filium
hominis
in
nubibus.
Nam
ea
voce
simpliciter
docere
voluit,
Christum,
quamvis
esset
homini
similis,
tamen
differre
a
toto
genere
humano,
neque
esse
ex
vulgari
ordine,
sed
dignitatem
eius
excellere
supra
totum
mundum.
Plus
autem
exprimitur
secundo
membro,
ubi
dicitur
venisse
usque
ad
Antiquum
dierum.
Nam
quamvis
latuerit
divina
maiestas
in
Christo,
ubi
functus
est
officio
servi:
et
se
ipsum
exinanierit,
quemadmodum
dicit
Paulus:
tamen
sicuti
etiam
legimus
primo
cap.
Ioannis
(v.
14),
Apparuit
in
eo
gloria
quasi
unigeniti
filii
Dei:
hoc
est,
quae
competeret
in
filium
Dei
uni-
|