[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


2:60  [CO  2.60]  arrha  ad  confirmandam  piorum  fidem,  quia  donec  mentes  illuminet,  semper  inter  multas  haesitationes  fluctuant.  [Inst  1.7.5.]  Maneat  ergo  hoc  fixum,  quos  spiritus  sanctus  intus  docuit,  solide  acquiescere  in  scriptura,  et  hanc  quidem  esse  αὐτόπιστον,  neque  demonstrationi  et  rationibus  subiici  eam  fas  esse;  quam  tamen  meretur  apud  nos  certitudinem,  spiritus  testimonio  consequi.  Etsi  enim  reverentiam  sua  sibi  ultro  maiestate  conciliat,  tunc  tamen  demum  serio  nos  afficit  quum  per  spiritum  obsignata  est  cordibus  nostris.  Illius  ergo  virtute  illuminati,  iam  non  aut  nostro,  aut  aliorum  iudicio  credimus,  a  Deo  esse  scripturam;  sed  supra  humanum  iudicium,  certo  certius  constituimus  (non  secus  ac  si  ipsius  Dei  numen  illic  intueremur)  hominum  ministerio,  ab  ipsissimo  Dei  ore  ad  nos  fluxisse.  Non  argumenta,  non  verisimilitudines  quaerimus  quibus  iudicium  nostrum  incumbat;  sed,  ut  rei  extra  aestimandi  aleam  positae,  iudicium  ingeniumque  nostrum  subiicimus.  Non  id  quidem  qualiter  solent  quidam  interdum  rem  incognitam  arripere,  quae  mox  perspecta  displicet;  sed  quia  inexpugnabilem  nos  veritatem  tenere,  probe  nobis  conscii  sumus.  Neque  qualiter  superstitionibus  solent  miseri  homines  captivam  mentem  addicere,  sed  quia  non  dubiam  vim  numinis  illic  sentimus  vigere  ac  spirare,  qua  ad  parendum,  scientes  quidem  ac  volentes,  vividius  tamen  et  efficacius  quam  pro  humana  aut  voluntate  aut  scientia,  trahimur  et  accendimur.  Itaque  optimo  iure  per  Iesaiam  (43,  10)  clamat  Deus,  prophetas  cum  toto  populo  sibi  esse  testes,  quia  vaticiniis  edocti  indubie  tenebant  absque  fallacia  vel  ambiguitate  loquutum  esse  Deum.  Talis  ergo  est  persuasio  quae  rationes  non  requirat;  talis  notitia,  cui  optima  ratio  constet:  nempe  in  qua  securius  constantiusque  mens  quiescit  quam  in  ullis  rationibus;  talis  denique  sensus,  qui  nisi  ex  coelesti  revelatione  nasci  nequeat.  Non  aliud  loquor  quam  quod  apud  se  experitur  fidelium  unusquisque,  nisi  quod  longe  infra  iustam  rei  explicationem  verba  subsidunt.  Pluribus  nunc  supersedeo,  quoniam  hac  de  re  alibi  tractandi  locus  iterum  se  offeret:  tantum  nunc  sciamus,  veram  demum  esse  fidem  quam  spiritus  Dei  cordibus  nostris  obsignat.  Imo  una  hac  ratione  contentus  erit  modestus  ac  docilis  lector:  promittit  Iesaias  (54,  13),  omnes  renovatae  ecclesiae  filios  Dei  fore  discipulos.  Singulari  privilegio  illic  Deus  solos  electos  dignatur,  quos  a  toto  humano  genere  discernit.  Etenim  quodnam  verae  doctrinae  initium  est  nisi  prompta  alacritas  ad  audiendam  vocem  Dei?  Atqui  Deus  audiri  postulat,  per  os  Mosis,  sicuti  scriptum  est  (Deut.  30,  10  seqq.):  ne  dicas  in  corde  tuo,  quis  ascendet  in  coelum,  aut  quis  descendet  in  abyssum?  ecce  sermo  est  in  ore  tuo.  Si  hunc  intelligentiae  thesaurum  filiis  suis  reconditum  esse  Deus  voluit,  nihil  mirum  vel  absurdum  si  in  hominum   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci