7:6
6
vento
doctrinae,
rationem
simul,
qua
possit
hoc
caveri,
praescribit:
ut
coalescamus
omnes
in
unitatem
fidei,
quam
agnitionem
filii
Dei
esse
definit.
Porro
fidem
alibi
idem
testatur
concipi
ex
verbo
Dei
(Rom.
10,
17).
Qua
ratione,
alio
quoquo
loco
(Eph.
2,
20),
fideles
superstrui
debere
docet,
super
fundamentum
apostolorum
et
prophetarum.
Et
Colossenses
hortatur,
ut
permaneant
in
fide
fundati
ac
stabiles,
neque
dimoveri
se
patiantur
a
spe
evangelii,
quod
audierant
(Col.
1,
23).
Unde
et
a
Luca
(Act.
17,
11)
merito
laudantur
Thessalonicenses,
qui
quum
amplexi
essent
magna
promptitudine
Pauli
doctrinam,
eam
tamen
ad^scripturae
examen
exigebant.
Neque
vero
aliteiHsiare
potest,
quod
idem
Paulus
alibi
(1
Cor.
2,
4)
tradit,
fidem
nostram
non
in
sapientia
hominum
consistere,
sed
in
potentia
Dei,
nisi
a
solo
Deo
pendeamus.
Sicut
scriptum
est:
Audite
me,
et
vivet
anima
vestra
(Is.
55,
3).
Atque
hoc
est
quod
praecipit
Dominus
per
Ieremiam:
Propheta,
cui
revelavi
sermonem,
annunciet
sermonem
meum
bona
fide
(Ier.
23,
28).
Item
per
Petrum:
Si
quis
loquitur,
loquatur
ut
eloquia
Dei
(I
Petr.
4,
11).
Proinde
si
quid
controversiarum
inciderit,
non
hominum
arbitrio
transigi
aut
decidi,
sed
una
Dei
autoritate
componi,
aequum
est.
Atque
hoc
significat
Paulus,
quum
adversus
Satanam
non
alio
nos
gladio
armat,
quam
verbo
Domini
(Eph.
6,
17).
Hoc
quoque
ipsum
suo
exemplo
nobis
ostendit
Christus:
quum
a
Satana
impetitus,
non
aliud
ad
resistendum
opposuit,
quam
scripturae
testimonia
(Matth.
4,
4
ss.).
Alioqui
non
verum
esset
elogium,
quo
eam
Paulus
commendat,
quum
utilem
esse
testatur,
non
ad
docendum
modo,
et
ad
monendum,
sed
etiam
ad
redarguendum
(2
Tim.
3,
16).
Ergo
quum
nunc
opinionum
varietate
tumultuetur
mundus,
hoc
unico
remedio
nobis
utendum
est.
Ad
scripturam
dico,
vel,
ut
ait
Isaias,
ad
legem
et
testimonium
(Is.
8,
20),
tanquam
ad
sacram
anchoram,
confugiendum,
ut
secundum
apostoli
praeceptum,
unum
sentiamus
omnes,
sed
in
Christo
(Rom.
15.
5).
Praeclare
enim
Augustinus:
ubi
de
re
obscura
disputatur,
non
adiuvantibus
scripturae
divinae
certis
clarisque
testimoniis,
cohibere
se
debet
humana
praesumptio,
nihil
faciens
alteram
in
1*
|