41:6
facta
adierunt
regem)
et
sic
loquuti
sunt
ei:
Dari
rex,
in
aeternum
vive.
7.
Consilium
ceperunt
omnes
satrapae
regni,
proceres
et
praesides
provinciarum,
consiliarii,
et
duces,
ut
statuatur
statutum
regis
(hoc
est,
regium,
vel
a
rege),
et
sanciatur
edictum,
ut
quisquis
petierit
petitionem
ab
ullo
deo
et
homine
usque
ad
dies
triginta
(bos)
praeterquam
a
te,
rex,
proiiciatur
in
speluncam
leonum.
Hoc
consilio
studuerunt
regni
proceres
obruere
sanctum
Dei
prophetam,
nempe
ut
proiectus
in
foveam
leonum
periret,
vel
deficeret
ab
externa
professione
cultus
Dei.
Sciebant
autem
eum
magis
cordatum
esse,
quam
ut
vitam
redimeret
tanta
impietate.
Ergo
putarunt
de
eius
vita
esse
actum.
Videntur
sibi
esse
valde
astuti:
sed
Deus
ex
adverso
occurrit,
et
auxiliatus
est
servo
suo,
quemadmodum
videbimus.
Interea
haec
fuit
plus
quam
detestabilis
malitia,
quod
Danielem
perdere
cupiunt
hoc
praetextu.
Etsi
enim
non
colebant
Deum
Israelis,
sciebant
tamen
pium
et
rectum
esse
prophetae
animum:
deinde
experti
fuerant
Dei
illius
potentiam,
qui
illis
erat
incognitus.
Non
damnabant
igitur
Danielem,
neque
etiam
vitio
poterant
vertere
religionem
quam
colebat.
Ideo
dixi
eos
sic
rapi
odio
hominis
in
istam
crudelitatem,
ut
impingant
adversus
Deum.
Neque
enim
poterat
hoc
eos
latere,
praestandum
esse
cultum
Deo.
Adorabant
ipsi
deos
incognitos,
et
non
audebant
damnare
cultum
Dei
Israelis.
Videmus
ergo
ut
diabolus
ipsos
fascinaverit,
quum
ausi
fuerunt
intendere
hoc
crimen
sancto
prophetae.
Caeterum
qua
occasione
abusi
fuerint
nescitur.
Quidam
divinant
hoc
fuisse
factum,
quod
Darius
non
posset
aequo
animo
ferre
gloriam
generi
sui.
Quum
enim
esset
senex,
alter
autem
esset
in
flore
aetatis,
putabat
se
contemni.
Existimant
igitur
quidam
Darium
ipsum
fuisse
tactum
quadam
arcana
aemulatione
:
et
ita
fuisse
datum
his
proceribus
aditum,
ut
possent
miserum
illum
senem
et
nimis
credulum
fallere,
et
quasi
perstringere
eius
oculos.
Sed
haec
coniectura
non
videtur
mihi
satis
firma.
Neque
etiam
anxie
in
hac
re
laboro:
quia
fieri
potest
ut
inter
novi
huius
regni
exordia
vellent
regi
gratulari,
et
decernerent
aliquid
novum
et
insolitum,
quod
etiam
videmus
saepius
fuisse
ab
adulatoribus
regiis
factum.
Ergo
potuit
hic
senex
in
eo
decipi,
quum
nuper
crevisset
eius
monarchia.
Dominatus
enim
fuerat
Medis
duntaxat
:
pervenerant
Chaldaei,
Assyrii,
et
multae
aliae
gentes
ad
eius
imperium.
Talis
accessio
potuit
ipsum
inebriare
inani
gloria:
et
proceres
etiam
putarunt
sibi
plausibilem
esse
causam,
ut
decernerent
divinum
hunc
honorem.
Haec
igitur
videtur
mihi
ratio
una
posse
sufficere.
Ideo
magis
sollicite
non
inquiro:
quia
amplector
quod
probabile
est,
et
quasi
sponte
nobis
occurrit.
Reliqua
differam
in
crastinum.
5
6
|