38:6
bris,
vel
excaecati
suis
cupiditatibus,
ut
cupiant
fallere
Deum:
sed
fallunt
se
ipsos.
Haec
igitur
causa
est,
cur
nulla
poenitentia
tangantur,
quos
Deus
corripit
et
castigat.
Ubi
scilicet
sponte
caecutiunt,
vel
claudunt
oculos
et
obturant
aures,
et
volunt
decipi
a
diabolo:
qui
non
attendunt
ad
sanctas
admonitiones,
quae
illis
destinatae
erant
in
salutem.
Ergo
si
cupimus
sanari
a
vitiis
nostris,
semper
incipiendum
est
ab
hac
parte,
nempe
ut
excutiamus
sedulo
et
cogitationes
nostras
et
studia,
et
non
placeamus
nobis,
neque
fallamus
inanibus
blanditiis:
sed
appetamus
excutere
quidquid
in
nobis
est
reprehensione
dignum
aut
vitiosum.
Hoc
est
principium
verae
poenitentiae,
discutere
omnes
fraudes
et
fallacias,
et
appetere
claram
lucem
quae
nobis
retegat
mala
nostra.
Postea
sequitur,
6.
Attendi,
et
audivi:
non
loquentur
recte,
nemo
est
quem
poeniteat
(ad
verbum,
non
vir
poenitens
super
malo
suo:
sed
sensus
clarior
est,
nemo
est
quem
poeniteat)
malitiae
suae,
dicendo,
Quid
feci?
omnis
vertitur
(ad
verbum,
pro,
omnes
vertuntur)
ad
cursus
suos,
sicut
equus
ruit
(ad
verbum,
inundat:
sed
metaphorica
est
loquutio.
Sicuti
ergo
equus
praeceps
ruit)
in
proelium.
Possent
haec
verba
accipi
in
persona
ipsius
Dei,
quod
scilicet
e
coelo
expenderit
qualis
esset
populi
status.
Sed
commode
hoc
exponitur
de
propheta:
fuerat
enim
quasi
in
specula
positus,
ut
observaret
qualiter
se
gereret
populus
cum
Deo:
iam
testatur,
postquam
perspexit
eorum
studia
et
actiones,
nihil
se
vidisse
rectum.
His
verbis
debuit
populus
magis
affici.
Scimus
enim
quam
proclives
simus
natura
ad
captandos
praetextus,
ubi
volumus
in
faece
nostra
manere
quieti.
Ita
maior
pars
obiicere
plerumque
solet,
O,
tu
me
reprehendis,
sed
temere:
nescis
quid
sit
in
animo
meo.
Ergo
dicit
propheta
se
diligenter
reputasse
qualis
esset
populus,
et
se
loqui
de
re
probe
cognita
et
perspecta:
Audivi,
inquit,
et
attendi:
sed
non
loquuntur
rectum.
Significat
hoc
verbo
tantum
abesse
Iudaeos
a
vero
et
pleno
effectu
poenitentiae,
ut
ne
ipsam
quidem
ore
profiteantur.
Minus
est
fateri
sua
vitia
quam
re
ipsa
corrigere:
atqui
propheta
dicit
ne
ipsos
quidem
loqui
quod
rectum
est
Hinc
sequitur
multum
abesse
a
serio
poenitentiae
studio,
quum
linguis
etiam
suis
ita
proterviant,
vel
saltem
non
ostendant
ullum
tristitiae
signum.
Postea
addit,
neminem
esse
quem
poeniteat,
dicendo.
Hoc
membrum
expositive
additur,
quia
clarius
demonstrat
Ieremias,
eos
non
loqui
rectum,
quoniam
non
dicant,
Quid
feci
?
Primo
autem
dicit,
neminem
esse,
quem
poeniteat
suae
malitiae:
postea
ostendit
hoc
primo
requiri
ad
poenitentiam,
ut
peccator
se
ipsum
ad
rationem
vocet:
quia
ubi
securi
desidemus
in
malis
nostris,
1*
|