7:599  599  VERA  ECCLESIAE  600  hodie  redimunt  a  Papistis,  fidem  veram,  quae  Christianos  ab  infidelibus  discernit,  fatentur  caritate  posse  esse  vacuam.  l)  Perinde  ergo  faciunt,  ac  si  quis  vinum  in  dolio  inclusum  commendet,  epistomium  vero  abscindat,2)  ne  cui  liceat  inde  haurire.  Iam  satis  patere  arbitror,  quantopere  referat,  ut  salva  maneat  de  iustificatione  doctrina,  habere  certam  fidei  definitionem.  Et  certe,  quaenam  sit,  partim  ex  iustificationis  effectu  licet  colligere.  Iustificat  enim,  quia  facit  ut  Christum  induamus,  ut  habitet  in  nobis,  ut  simus  eius  membra.  Quae  cum  filio  Dei  [pag.  87]  nos  unum  facit,  an  sine  eius  spiritu  esse  potest?  Id  vero  non  minus  est  absurdum,  quam  si  quis  asserat,  animam  carere  vita,  quae  ipsa  corpus  inspirat,  quae  motum  illi  dat  et  sensum,  quae  ipsius  denique  vita  est.  Si  quis  hoc  unum  teneat,  fide  Christum  possideri,  in  illa  distinctione  fidei  formatae  et  informis  non  amplius  haesitabit.  Fides,  inquam,  firma  est  conscientiae  certitudo,  quae  Christum  amplectitur,  qualis  nobis  per  evangelium  offertur.3)  Atqui,  nonne  unum  est  ex  praecipuis  donis  quae  nobis  confert  vitae  novitas?  Unde  et  in  sanctificationem4)  nobis  datus  esse  dicitur.  Fides  animae  est  resurrectio,  quemadmodum  Christus  pronunciat  his  verbis  :  Qui  credit  in  me,  etiam  si  mortuus  fuerit,  vivet  (Ioann.  11,  26).  Quomodo  igitur  mortua  esset,  quum  sit  vivifica?  Fides  divinae  adoptionis  est  testimonium.  Quomodo  autem  filii  Dei,  nisi  qui  spiritu  eius  reguntur?  Fides  nobis  aditum  ad  Deum  patefacit.  Quomodo  id  fieret  sine  bona  conscientia?  Ut  haec  vel  non  sint,  vel  taceantur:  tamen  ut  pax  in  unitate  fidei  nobis  constet,  prius  de  fidei  nomine  inter  nos  convenire  necesse  est.  Sed  quia  iam  praefatus  sum,  mihi  in  praesentia  sufficere,  si  demonstrem  quam  procul  a  retinenda  iustificatione  absint,  qui  dum  hostes  veritatis  placare  student,  medium  excogitant  doctrinae  genus,  quod  neque  coelum  neque  terram  attingit:  in  hoc  argumento  me  contineo.  Ergo  quantum  ad  obtinendam  coram  Deo  iustitiam  spectat,  haec  quinque  de  fide  necessario  tenenda  esse  dico.  Primum,  indubiam  esse  persuasionem,  qua  verbum  a  prophetis  et  apostolis  allatum,  tanquam  veritatem  a  Deo  profectam,  suscipimus.  Deinde,  hanc  in  verbo  Dei  proprie  [pag.  88]  intueri  gratuitas  promissiones,  Christumque  praesertim  earum  pignus  et  fundamentum  :  ut  in  paterno  Dei  favore  acquiescentes,  salutis  aeternae  fiduciam  concipere  audeamus.  Tertio,  non  esse  hanc  nudam  notitiam,  quae  in  mente  volitet,  sed  vivum  quoque  J)  Add.  comme  si  c'estoit  une  chose  de  neant.  2)  et  qu'il  exhortast  les  autres  d'en  boire,  cependant  qu'il  coppast  la  broche.  3)  Ed.  germ.  habet,  affertur.  4)  Beza  et  Amst.  significationem,  mendose.