7:597
597
REFORMANDAE
RATIO.
598
quoties
ad
Dei
tribunal
vocantur
conscientiae,
ipsa
sola
emineat.
Ita
fiet,
ut
operum
iustitia,
qualiscunque
esse
in
nobis
potest,
in
ordinem
suum
!)
coacta,
illi
minime
veluti
ad
conflictum
opponatur.
Et
sane
aequum
est,
quum
haec
ab
illa
pendeat,
ita
subordinari,
ut
totam
illi
possessionem
in
hominis
salute
relinquat.
Nec
dubium
est,
quin
Paulus,
ubi
disputat
de
hominis
iustificatione,
in
hoc
uno
capite
versetur,
quomodo
Deum
sibi
propitium
esse
statuat.
Hic
non
ad
qualitatem
nobis
infusam
nos
revocat,
sed
praeterita
operum
mentione,
quaerendam
extra
nos
iustitiam
esse
docet.
Alioqui
nunquam
stabit
illa,
quam
tantopere
ubique
urget,
fidei
certitudo.
Multo
minus
illa
inter
fidei
et
operum
iustitiam
antithesis,
quam
affert
decimo
ad
Romanos
capite2)
(v.
3).
Ergo,
nisi
ludere
in
[pag.
84]
re
tam
seria
lubet,
quod
nimis
periculosum
foret,
retinenda
est
verbi
proprietas,
quae
rei
cognitionem3)
secum
trahit.
Nam
si
rem
nobis
concederent,
qui
hanc
doctrinae
partem
involvunt
suis
commentis,
ego
certamen
de
verbo
facile
remitterem.
Sed
qui
duas
inter
se
iustitias
committunt,
quia
hoc
moliuntur,
ne
gratuita
sit
in
solidum
hominis
iustitia,
nequaquam
ferendi
sunt.
Obviandum
etiam
est
eorum
calumniae:
dum
Iacobum
obtendunt,
et
alios
similes
locos
colligunt
in
scripturis,
ubi
verbum
iustificandi
aliter
capitur:
ut
suum
inde
concursum
stabiliant.
Neque
enim
intelligit
Iacobus
(2,
22),
hominem
vel
minima
ex
parte
sibi
apud
Deum
acquirere
iustitiam
operum
meritis:
sed
de
iustitiae
tantum
approbatione
tractat.
Quis
autem
negat,
factis
unumquemque
suis
probare
qualis
sit?
Sed
longe
aliud
est,
hominibus
facere
affectus
tui
fidem,
quam
salutem
coram
Deo
promereri.
Proinde,
ne
ex
diversa
vocis
significatione
fucus
nobis
fiat,
semper
notanda
est
relatio
vel
ad
Deum,
vel
ad
homines.
Porro
non
negamus,
iustos
nominari
Dei
filios,
aut
a
vitae
sanctitate,
aut
a
pura
conscientia.
Sed
quia
nullum
opus,
si
appendatur
in
Dei
trutina,
reperietur
nisi
mancum,
et
sordibus
etiam
inquinatum:
inde
constituimus,
hanc
iustitiae
appellationem,
ubi
operibus
tribuitur,
in
gratuita
venia
fundatam
esse.4)
Ergo
ideo
iusti
sunt
operibus
fideles,
quia
nullo
operum
merito
aut
respectu
iusti:
quum
operum
iustitia
ex
fidei
iustitia
pendeat.
Hinc
etiam
apparet,
quid
de
operum
mercede
sit
sentiendum.
Non
est
certe
inanis
in
Domino
piorum
labor,
cui
et
varia
quotidie
praemia
[pag.
85]
in
mundo
rependuntur,
et
summum
in
coelis
repositum
est.
Sed
longe
falluntur,
qui
putant,
quidquam
mercedis
bonis
1)
un
ordre
inferieur.
2)
Ed.
germ,
simpliciter
Roma.
10.
3)
la
substance
de
toute
la
matiere.
4)
que
Dieu
leur
fait
en
les
supportant.
|