8:596
idem
est
Deus
in
carne
manifestatus?
Atqui
diabolicum
illi
sophisma
est
talis
idiomatum
communicatio.
Denique
si
inter
duas
naturas
distinguit,
fateatur
aeternam
fuisse
verbi
essentiam:
carnis
essentiam
a
tempore
coepisse,
quum
in
utero
virginis
creata
est.
Verum
carnem
ex
increatis
elementis
conflatam
fingens,
aeternitatem
illi
vendicat.
Quid
quod
essentiali
corporis
et
animae
cum
verbi
et
spiritus
unitate
confundit,
unam
et
eandem
rem
esse
asserens,
et
Christum
ab
initio
fuisse
dicens
corporis
et
animae
respectu?
Nunc
cavillatur
hoc
fieri
deitatis
ratione,
quae
est
in
corpore
et
anima.
Quasi
vero,
si
deitas
est
ipsum
corpus,
ambagibus
istis
locus
supersit.
Et
tamen
Servetum
bestialitatis
meae
pudet,
quia
iniuriam
fieri
Deo
ostendo,
quum
tristitiae
et
mortis
doloribus
subiicitur.
Haec
enim
sunt
eius
verba,
quod
Deus
verbum
et
spiritum
in
corpus
et
animam
Christi
dispensaverit.
Caeterum
de
aeterna
et
divina
Christi
humanitate
tam
magnifice
in
speciem
loquutus,
mox
ipsam
verbi
essentiam
in
creaturarum
ordinem
cogit,
exponens
sapientiam
Dei
vocari,
sicuti
hoc
elogio
quidquid
eximium
est,
ornare
solent
Hebraei.2)
Innumera,
inquit,
nomina
apud
eos
desinunt
in
^
et
in
n%
accepta
eodem
sensu.
Nec
vero
aliter
postea
definit.
Ergo
[pag.
189]
utcunque
queratur
inique
secum
agi,
nunquam
se
ab
hoc
laqueo
extricabit,
quin
sancta
Christi
maiestas
parum
honorifice
ab
eo
deiecta
fuerit.
Superioribus
concinit
duodecima
propositio,
Christum
hominem
ab
initio
in
propria
substantia
fuisse.
Quod
si
verum
est,
mentitur
tota
scriptura,
ipsum
semen
Abrahae
et
filium
Davidis
appellans.
Mentitur
apostolus
quum
ex
muliere
factum
esse
dicit,
quae
sub
plenitudinem
temporis
nata
est,
ut
ex
ea
nasceretur
Christus,
et
hoc
modo
temporale
principium
haberet.
Partem
illam
tamen
Servetus
verissimam
esse
defendit,
quia
Iohannes
se
quod
ab
initio
est
vidisse
dicit.
Quasi
vero
ob
personae
unitatem
visus
non
fuerit
Deus
in
homine.
Sed
quid
hoc
ad
Serveti
delirium,
aeternam
fuisse
hominis
naturam?
Calumniatur
tamen
nos
ex
Deo
nihil
citare,
quum
nulla
secundum
scripturas
generatio
vel
nativitas
Christi
nobis
constet,
nisi
ex
Adam,
deinde
ex
Abraham
et
Davide,
eorumque
posteris
continua
serie
originem
traxerit.
Ipse
vero
in
propria
persona
et
substantia
aeternum
vult
fuisse.
Caeterum
cur
de
secunda
parte
tacet,
quod
duae
sint
Christi
personae?
Hic
illi
mira
exprimitur
confessio,
in
Christo
esse
Deum,
qui
est
tres
personae.
Cur
ergo
triplicem
Christo
personam
non
imposuit?
Annon
illa
gloriae
eius
fuit
diminutio,
vel
mutila
substantiae
descriptio,
quum
ex
tribus
1)
l'Escriture,
omissis
quae
proxime
sequuntur.
|