[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


8:595  595  REFUTATIO  ERKORUM  596  cietas  quam  Servetus  dissolvi  negat?  Efe  hic  scilicet  me  hortatur,  ne  me  torqueam.  Sicuti  ludibundus  salutem  humani  generis  prorsus  dissipat,  sic  ruinam  hanc,  quasi  ludicram,  secure  vult  a  nobis  excipi.  Itane,  dum  rupto  fraternae  unitatis  vinculo  eripitur  nobis  redemptor,  ut  taciti  feramus?  Ut  frivola  sit  fatigatio,  si  unicum  adoptionis  nostrae  pignus  tueri  conemur?  Frater  noster,  teste  apostolo,  ideo  censetur  Christus,  quia  excepto  peccato  nobis  per  omnia  similis  factus  est.  Exponit  Servetus,  quod  omnia  nobis  similia  acceperit.  Verum  illic  de  naturae  similitudine  disserit  apostolus.  Et  certe,  ut  nos  reconciliaret  filius  Dei,  in  carne  eius  vere  humana,  non  divina,  terrena  non  coelesti,  mundi  peccata  expiari  [pag.  187]  oportuit,  ut  in  eadem  natura  offensae  satisfactio  constaret.  Pretium  redemptionis  nostrae  in  carne  sua  solvit  Christus.  Si  divina  erat  ac  coelestis  eius  caro,  quid  sibi  ista  compensatio  vellet?  Quaerit  Servetus,  an  expertem  deitatis  fuisse  arbitrer  hominis  naturam.  Facilis  responsio  est,  a  deitate  fluere  quidquid  est  in  Christi  carne  vivificum.  Sed  aliud  est  unio  quam  unitas.  Etsi  enim  carnis  naturam  induit  Deus,  ut  unus  esset  in  Dei  et  hominis  persona  redemptor,  non  protinus  sequitur  quod  Servetus  blatterat,  deificam  fuisse  unitatem.  Ita  solvitur  puerilis  eius  obiectio,  quod  caro  Christi  in  sepulcro  iacens  sua  tamen  divinitate  minime  privata  fuerit:  nempe,  quia  hominem  semel  assumptum  nunquam  deposuit  Deus,  neque  mors  neque  sepulcrum  potuit  unitas  naturas  dirimere.  Verum  hac  ratione  non  tollitur  earum  distinctio.  Placavit  nobis  patrem  Christus  sua  obedientia:  in  essentia  Dei  quomodo  obedire  Deo  potuit?1)  Ad  haec,  quam  absurdum  erit  humanis  affectibus  subiicere  Dei  substantiam?  Nec  vero  abs  re  notata  hoc  loco  a  nobis  fuit  repugnantia  in  verbis  Serveti.  Ter  me  mentiri  clamat,  quia  fucose  dixerim  simulari  ab  ipso  aeternam  Christi  generationem,  quam  non  credit.  Quasi  vero  non  sit  hoc  unum  ex  praecipuis  dogmatibus  quibus  ecclesiam  turbavit,  patrem  non  esse  Deum,  nisi  matris  respectu:  nec  vere  gigni  potuisse  sermonem,  nisi  in  utero.  Aeternam  igitur  matrem  fabricet  necesse  est,  ut  mendacii  me  coarguat.  Naturas  confundi,  si  ipsamet  Christi  caro  est  Deus,  nemo  est  qui  non  videat.  Nunc  hypostaticam  verbi  unionem  obtendit,  quae  carnem  deificat,  [pag.  188]  Quasi  vero  hypostatica  sit  unio,  quum  e  coelo  detrahit  increatum  verbi  corpus,  quod  in  utero  virginis  caro  factum  fuerit.  Obiicit  illud  Pauli,  sanguine  Dei  redemptam  fuisse  ecclesiam.  Si  sincere  fatetur  distinctas  esse  naturas,  cur  non  quod  proprium  erat  unius,  ad  alteram  transferri  agnoscit,  ut  Christi  hominis  sanguis  dicatur  fusus  esse,  qui  1)  Add>  veu  qu'il  n'eust  pas  este  inferieur.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci