8:594
ritus
perceptione
[pag.
185]
suo
more
philosophatur,
1)
diversum
modum
deitatis
ab
eo
notari.
Sed
quum
nunc
duos
in
unum
misceat
et
confundat,
minime
eum
levat
si
quid
alibi
in
contrariam
partem
docere
visus
est.
Et
nunc
si
serio
de
tantis
mysteriis
ageret,
cur
ad
probandam
identitatem
sapientiae
et
spiritus
arriperet
locos
illos,
ubi
non
persona
in
Deo
subsistens,
sed
spiritus
donum
intelligi
debet?
Septimae
propositionis
quam
honesta
est
excusatio?
quod
alium
Deum
posuerit
pro
alio
deitatis
modo.
Hoc
sibi
non
minus
fuisse
licitum
iactat,
quam
mihi
dicere
aliam
deitatem.
Quod
mihi
falso
imputat.2)
Nam
in
meis
lucubrationibus
plus
centies
occurret
>
quod
una
et
eadem
sit
deitas.
Ante
Servetum
nemo
ita
loquutus
est,
quod
alius
esset
Deus:
et
certe
non
nisi
impius
sensus
elici
potest.
Correctio
vero
ab
eo
addita,
licet
asperam
loquutionem
mitiget,
perversum
tamen
figmentum
non
tollit.
Et
quid
longius
disputo,
quum
supra
Deum
in
tres
essentias
partitus
sit?
Adde
quod
illud
absurdum
nunquam
effugiet,
spiritum
sanctum
a
Christi
demum
resurrectione
factum
esse
personam,
quia
tunc
ex
Christo
Deo
alius
Deus
emersit.
Quod
etiam
ex
alio
loco
clarius
patet.
Nam
pagina
184,
spiritum
alium,
et
aliud
a
filio
substantia
esse
contendit,
ac
realiter
differre
eorum
substantias.
Si
substantia
essentiam
notat,
quam
foedum
in
modum,
discerpitur
Dei
maiestas?
Tres
quae
sequuntur
propositiones
quum
inter
se
affines
sint,
simul
complectar.
Christum
tradit
Dei
filium
esse,
quatenus
ex
Dei
substantia
genitus
est.
Hoc
modo
negat
Servetus
concidere
naturae
humanae
societatem
quae
nobis
est
cum
Christo,
ex
qua
[pag.
186]
salus
nostra
pendet.
Atqui
nihil
est
clarius.
Unde
enim,
nisi
ex
communi
natura,
nobis
cum
Christo
fraternitas?
Deitatis
positio,
inquit
Servetus,
horum
neutrum
tollit.
Nempe
si
deitatem
carni
nostrae
uniret,
sicuti
scriptura
docet
manifestatum
esse
in
carne
Deum.
Atqui
non
modo
naturas
duas
confundit,
sed
essentiam
carnis
Christi
non
minus
a
nobis
separat,
quam
procul
distat
coelum
a
terra.
Sicut
per
incarnationem,
inquit
pagina
275,
verbum
effectum
est
caro,
vel
creatura:
ita
per
resurrectionem
caro
desiit
creatura
esse.
Omitto
quod
alibi
fortiter
negat
Christum
vocari
debere
creaturam.
Hoc
tantum
dico:
si
verbi
substantia,
carnis
facta
est,
longe
diversam
esse
Christi
naturam
a
nostra.
Verbum,
inquit,
de
coelo
descendens,
nunc
est
Christi
caro.
Ultra
etiam
pagina
147
progreditur,
humanam
in
Christo
naturam
unum
et
idem
esse
cum
divina.
Ubi
nunc
illa
so-
1)
resvassant.
2)
Add.
mais
i'ay
desia
monstre
que
cela
vient
de
ssi
bestise.
38
|