40:594
sicae,
tertio
macedonicae,
tandem
romanae
totum
orbem
obrueret.
Quid
enim
statuere
apud
se
poterant
quo
tempore
somniavit
rex
Nebuchadnezer
de
quatuor
imperiis?
Iam
regnum
Israelis
erat
prorsus
dirutum,
decem
tribus
in
exsilium
abductae,
regnum
Iehudah
etiam
quasi
in
vastitatem
redactum
erat.
Quanquam
adhuc
stabat
urbs
Hierosolyma,
tamen
quale
fuit
regnum
illud?
Nempe
plenum
ignominia
et
dedecore:
imo
tunc
precario
regnabant
posteri
Davidis
in
tribu
Iehudah
:
et
quidem
in
aliqua
duntaxat
eius
parte.
Postea
quanquam
permissa
illis
fuit
reditus
libertas,
scimus
tamen
quam
misere
afflicti
fuerint.
Et
ubi
Alexander,
tempestas
illa,
totum
Orientem
turbavit,
scimus
versatos
fuisse
in
extremo
discrimine:
deinde
fuisse
saepius
expilatos
ab
eius
successoribus:
urbem
ipsam
fuisse
fere
in
solitudinem
redactam,
templum
fuisse
profanatum.
Et
quum
esset
optima
eorum
conditio,
tamen
erant
tributarii,
ut
postea
videbimus.
Necesse
certe
fuit,
eorum
animos
fulciri
in
tanta
et
tam
confusa
perturbatione.
Haec
igitur
ratio
fuit,
cur
Deus
somnium
obtulit
regi
babylonio
de
illis
monarchiis.
Si
somniasset
Daniel,
fideles
non
habuissent
tam
praeclaram
materiam
fidei
suae
confirmandae:
sed
quum
vulgatur
per
totum
fere
Orientem
somnium
regis,
quum
etiam
celebratur
eius
interpretatio,
Iudaei
poterant
suo
tempore
colligere
animum,
et
bonam
spem
concipere,
quia
primo
tenebant
quatuor
has
monarchias
non
fore
ex
fortuitis
mutationibus.
Deus
enim
qui
praedixerat
regi
Nebuchadnezer
quid
futurum
esset,
idem
etiam
statuerat
quid
esset
facturus,
et
quid
accidere
vellet.
Quum
ergo
Iudaei
scirent
ex
coelesti
decreto
Chaldaeos
tunc
regnare,
deinde
venturum
aliud
imperium
deterius,
et
tertio
etiam
subeundam
illis
esse
servitutem
sub
Macedonibus:
postremo
Romanos
fore
victores
et
dominos
totius
orbis
(semper,
ut
dixi,
coelesti
decreto),
quum
ergo
haec
apud
se
reputarent,
deinde
audirent
redemptorem,
qui
illis
promissus
fuerat,
fore
regem
perpetuum,
et
monarchias
omnes,
etiam
si
ad
tempus
fulgerent,
tamen
non
habere
certam
stabilitatem
:
haec
fuit
illis
non
vulgaris
confirmatio.
Nunc
ergo
tenemus
quo
consilio
Deus
voluerit
ubique
tunc
promulgari
quod
adhuc
erat
absconditum:
ut
Iudaei
per
manus
traderent
filiis
suis,
et
nepotibus
quod
audierant
ex
ore
Danielis
:
deinde
etiam
ut
haec
prophetia
exstaret,
et
esset
illis
monimentum
ad
omnes
aetates.
Iam
quod
ad
verba
spectat,
dicit
imaginem
unam
grandem
et
magnam
fuisse,
splendorem
eius
fuisse
pretiosum,
et
formam
terribilem.
His
elogiis
voluit
occurrere
Deus
dubitationi
quae
poterat
Iudaeis
obrepere,
quum
viderent
ita
fulgere
imperia
illa
quisque
suo
saeculo.
Quum
ergo
Iudaei
qui
tunc
captivi
erant
viderent
Chaldaeos
formidabiles
esse
toti
mundo,
deinde
esse
in
summo
pretio,
et
propemodum
adorari
a
reliquis
38
|