8:593  593  MICHAELIS  SERVETI.  594  subsistit  Deus,  ut  se  visibilem  praebeat.  Nam  expressam,  inquit,  illam  effigiem  videns,  dicor  videre  Deum,  sicut  dicerer  videre  Gabrielem,  aquilam  videns,  in  cuius  forma  ad  me  veniret.  Qualis  nunc  hypostaseon  distinctio?  nisi  essentiam  Dei  partiri  libeat  secundum  distributionem,  sicut  ipse  postea  nugatur,  pag.  121.  Distincte  fatetur  invocari  in  baptismo  patris  et  filii  nomen,  quia  realiter  differunt  pater  Deus  et  filius  homo.  Quid  igitur  de  spiritu  dicendum,  qui  ipso  teste  carnem  assumpsit?  Nam  hoc  respectu  non  constabit  triplex  invocatio.  Et  tamen  furiis  me  agitari  dicit,  quia  baptismum  dico  lusorie  consecrari,  nisi  rem  agnoscimus  in  filio.x)  De  Christi  deitate  mentem  [pag.  184]  meam  non  est  assequutus.2)  Dico  longe  aliam  esse  deitatem  quam  carnis,  nempe  aeternae  essentiae.3)  Putat  phreneticus  diversas  me  facere  patris  et  filii  deitates.  Nec  moror  quod  alicubi  spiritum  perceptibili  persona  induit,  quando  et  multis  locis  personam  non  admittit  nisi  visibilem,  et  perceptibilem  nunc  spiritum  faciens,  de  extrinseca  et  adventitia  qualitate  loquitur.  Quintae  propositionis  crimen  diluere  volens,  internam  se  hypostasin  confessum  esse  excusat  pagina  704  et  705.  Verum  nihil  illic  reperient  lectores,  nisi  quod  verbum,  lux,  persona  Christi,  prius  occulta  ratio,  deinde  manifestus  fuerit  sermo,  -quod  hic  fuerit  deitatis  modus,  quem  apparitionis  vocat:  deinde  alius  communicationis.4)  Tandem  concludit  trinitatis  mysterium  in  hoc  Pauli  dicto  exponi  :  Deus  manifestatus  in  carne,  iustificatus  in  spiritu:  vel  potius  mysterium  duplex  essentiae  divinae  nobis  exhibitae.  En  illa  interior  substantia  quam  confessus  est,  quod  Deus  in  carne  Christi  formam  suam  exhibuerit,  et  se  communicaverit  in  spiritus  virtute.  In  summa,  qui  realiter  patris  et  filii  hypostasin  distingui  non  patitur,  fallaciter  in  Dei  essentia  residere  praetendit.  Hinc  quoque  error,  in  sexta  propositione  a  nobis  obiectus,  convincitur.  Sabellium  enim  se  plenis  buccis  spirare  quomodo  negare  audet,  qui  palam  asserit  idem  esse  sapientiam  cum  spiritu?  Annon  etiam  hinc  colligitur,  spiritum  fuisse  crucifixum?  Nam  aut  spiritum  a  verbo  discernat  oportet:  aut  quod  Iohannes  de  verbo  testatur  similiter  in  spiritum  competet,  nempe  factum  esse  carnem,  cui  annexa  est  mors  et  resurrectio.  Millies  hoc  a  se  dictum  clamat,  quod  forma  saltem  et  dispositione  differat  spiritus  a  filio.  Fateor  quidem,  ubi  de  spi-  1)  si  le  Fils  qui  est  la  invoque  n'estoit  quelque-cho  se.  2)  il  s'est  monstre  beste  prenant  mal  ce  mot  que  i'avoye  dit  etc.  3)  nempe  aeternae  essentiae  om.  G.  4)  comme  en  pariant  de  l'Esprit  il  dit  que  c'est  une  facon  de  Deite  communicative.  Calvini  opera.  Vol.  VIII.