7:592
stum,
ut
nullam
interea
doctrinae
ipsius
partem
vel
non
obscurent,
vel
non
aliqua
mendacii
labe
aspergant.
Atque
hoc
deformandae
pietatis
artificium
reformationis
titulo,
1)
si
Deo
placet,
venditant.
Itane?
ut
quum
nos
furtim
abducant
a
pacis
autore,
fucum
nobis
faciant,
pacem
frustra
pollicendo?
Quanquam
simulando
nunquam
tantum
proficient,
quin
pateant
ipsorum
consilia.
Sperant
proculdubio,
si
ecclesiae,
quae
puriorem
Christi
doctrinam
amplexae
sunt,
semel
declinaverint,
passaeque
fuerint
aliqua
ex
parte
se
corrumpi,
facile,
quod
reliquum
erit
boni,
mox
perdituras.
Nec
sane
opinione
falluntur.
Haec
enim
et
iustissima
et
ordinaria
est
Dei
ultio:
ut
qui
sacrosanctam
suam
veritatem
scientes
ac
volentes
sinunt
mendaciis
inquinari,
tanti
boni
possessione
in
totum
exuantur.
Neque
enim
res
est
adeo
vulgaris,
ut
vel
minima
eius
diminutione,
quod
pretiosissimum
ducitur
inter
homines,
redimi
debeat.
Equidem
scio
impios
et
profanos
homines,
non
ex
Dei
iudicio
aestimare,
quid
futurum
sit.2)
Sed
causam
nescientes
de
eventu
recte
iudicant.
[pag.
77]
Atqui
mirum
est,
quosdam
esse
tam
leves,
ne
dicam
mente
alienatos,
qui
fidem
talium
hominum
dictis
habeant.
Neque
vero
me
latet
quid
cogitent:
si
paululum
nunc
cesserint,
maiores
deinde
progessus,
oblata
occasione,
se
facturos.
Sed
unde
subito
illa,
quam
sibi
promittunt,
occasio
emerget?
Video
nunc
eos
a
via
recedere.
Proinde
nihil
minus
sperandum,
quam
ut
errando
ad
scopum
perveniant.
Quin
potius
timendum
est,
ne
Deus,
dimidium
hoc
quod
retinent
auferendo,
tam
perfidae
defectionis
ultor
appareat.
Verum
qualemcunque
sibi
spem
fingant,
nimium
tamen,
ac
plus
nimio
sibi
permittunt,
quum
de
aeterna
et
immutabili
Dei
veritate
paciscuntur,
quousque
valere
debeat.
1)
pour
bien
colorer
une
telle
malice,
ilz
l'appellent
reformation.
2)
Ie
say
que
telles
gens,
comme
ilz
se
gaudissent
de
Dieu,
n'estiment
pas
que
cela
doyve
venir
de
sa
iustice.
|