[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


8:590  quum  ignis  gehennae  sit  aeternus,  non  iam  trinitas,  sed  quaternitas  in  Deo  sit  evidens,  patris,  filii,  spiritus  et  ignis.  Quod  si  thronus  Dei  addatur,  iam  futura  [pag.  179]  sit  quinternitas.  Quaerit  postea,  sitne  trinitas  luminis,  nubis  et  caliginis.  Denique  sic  multiplicat  personas,  ut  inexplicabile  sit  chaos.  Postquam  sine  modo  omnia  confudit,  fatetur  in  Deo  non  modo  tres  personas,  vel  hypostaseis,  sed  etiam  tres  essentias,  pagina  706.  Hoc  primo  exsecrabile  est  piis  omnibus,  simplicem  ac  individuam  Dei  essentiam  in  tres  secare.  Nec  quisquam  ex  tota  haereticorum  colluvie  unus  exstitit  ante  Servetum,  qui  sibi  in  hac  parte  tantum  licentiae  daret.  Sed  unde  repente  tam  profusus  est,  ut  tres  personas  in  una  essentia  non  ferens,  Deum  in  tres  essentias  lacerari  concedat?  Quia,  inquit,  verbo  et  spiritui  sancto  admixta  est  portio  creaturae.  Ergo  in  deitate  faeculenta  et  impura  erit  essentiae  partitio.  Sed  redeo  ad  illam  verbi  et  spiritus  identitatem.  In  archetypo,  inquit  pagina  165,  licet  idem  essent  verbum,  spiritus  et  lux,  et  esset  nubes  eadem  simul  aquea,  aerea  et  ignea,  prius  tamen  referuntur  verbum  et  spiritus  quam  lux:  prius  aqua  et  aer,  quam  ignis.  Hic  vel  senarium  numerum  concedat  necesse  est,  vel  omne  discrimen  tollat.  Iam  si  persona  illi  dispositionem  sonat,  videamus  quaenam  secundum  ipsum  inter  patrem  et  filium  sit  relatio.  Pagina  696,  postquam  sibi  ab  adversa  parte  obiecit,  si  in  homine  Christo  est  verbum  et  spiritus,  cur  verbum  potius  filius  vocetur:  respondet,  quanquam  utrumque  certa  ratione  dici  possit,  in  modo  tamen  esse  differentiam,  quia  in  verbo  semper  erat  spiritus,  in  spiritu  verbum,  virtus  eadem,  substantia  eadem  verbi  et  spiritus.  In  sermone,  velut  in  re  externe  [pag.  180]  visa,  erat  interne  contentus  spiritus.  Verbum  ergo  ad  corpus  ipsum  filii  potius  spectabat.  Ubi  nunc  distinctae  hypostases?  imo  ubi  duae  essentiae,  quum  ne  inter  personas  quidem  discrimen  relinquat?  Porro,  qua  ratione  spiritus  sancti  pater  sit  Deus,  definit  pag.  187.  Sicut  pater  luminis,  inquit,  et  pater  gloriae,  ac  eadem  figura  dicitur  pater  sapientiae,  et  pater  verbi,  si  absque  homine1)  haec  olim  intelligas.  Videmus  quanto  cum  ludibrio  de  aeterna  verbi  genitura  interdum  garriat.  Quamvis  enim  figurative  eam  se  accipere  declaret,  ipsa  tamen  figura  in  nihilum  recidit,  si  non  aliter  censetur  Deus  pater  verbi,  quam  luminum,  misericordiae,  consolationis  et  bonorum  omnium.  2)  Quid  si  tunc  Serveto  nihil  praeter  umbram  fuit  spiritus?  Hinc  certe  sequetur,  Deum  nisi  umbratilem  fuisse  verbi  patrem.  Sic  autem  ipse  diserte  loquitur  pagina  217.  Videndum  etiam  restat,  1)  sans  regard  de  l'humanite.  2)  et  bonoium  omnium  omttt.  G.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci