9:59
59
SECUNDA
DEFENSIO
60
tantum
abest,
ut
pravae
conspirationi
ad
nos
hostiliter
vexandos
nomen
suum
adscribant.
Imo
fieri
aliter
non
potest,
dum
nobis
opponit
quotquot
Augustanae
confessioni
subscribunt,
quin
brevi
deprehendant
lectores
ea
in
re
fucum
sibi
fieri.
Atque
ut
optimus
quisque
eius
confessionis
defensor
rogetur,
responsurum
non
dubito,
malis
auspiciis
turbari
pacem,
cuius
retinendae
studium
non
dissimulant,
qui
paulo
plus
autoritatis
in
Saxonia
merentur
quam
centum
Westphali.
Quibus
ad
scribendum
causis
adductus
fuerit
dum
recenset,
se
de
tuenda
bona
fama
valde
sollicitum
esse
ostendit,
≪e
in
ministerium,
quo
fungitur,
[pag.
28]
contemptus
recidat,
fidesque
minuatur
suis
scriptis.
Si
tibi
est
cordi
bona
fama,
quis
te
ad
eam
prostituendam
pravus
genius
impulit,
quum
tibi
maneret
salva
et
integra
si
taceres?
Ipse
tibi
infamiam
contraxisti,
quam
eluere
non
ita
facile
erit.
Augebis
vero
quoad
ab
odiosa
ista
rixandi
libidine
desistas.
Iterum
repetam,
non
poteras
initio
tibi
melius
consulere,
ac
ne
hodie
quidem
potes,
quam
tacendo.
Quod
vero
non
parum
hic
te
metus
angit,
ne
fides
tuis
scriptis
depereat,
ex
tuo
unius
sensu
aestima
quantopere
excruciet
pios
omnes
longe
gravius
incommodum,
ubi
te
vident
ad
detrahendam
tot
magnorum
ac
praestantium
virorum
tam
utilibus
scriptis
fidem,
violento
conatu
incumbere.
Ne
sim
iam
unus
ex
eorum
numero,
quibus
fidem
detrahere
tentasti.
Sed
dum
tibi
propositum
esse
vident
omnes,
Oecolampadium,
Zvinglium,
Bucerum,
Petrum
Martyrem,
Bulingerum,
Ioannem
a
Lasco
labefactare,
ut
tota
eorum
existimatio
concidat,
quem
omnino
pium
et
aequum
hominem
in
mundo
esse
putas,
cuius
stomachum
in
te
non
provocet
tam
maligna
obtrectatio?
Quos
tibi
de
libris
tuis
gratificandi
causa
plausus
dent
[pag.
29]
gregales
tui,
nescio:
quid
tu
ipse
iudices,
videris.
Sed
iniuriam
tibi
fieri
non
dices,
si
eorum
quos
nominavi
unumquemque
tibi
praeferam.
Quanquam
si
te
ita
excaecat
stultus
tui
amor,
ut
honore
antecedere
cupias,
quos
doctrina
procul
sequeris,
nobis,
qui
tibi
nullo
iure
addicti
sumus,
maior
habenda
est
publici
boni
ratio.
Mentio
librorum,
quam
saepius
ingeris,
te
aliquid
scripturire
denunciat.
Sed
qualecunque
sit
illud,
minore
ecclesiae
iactura
perierit,
quam
unus
ex
multis
liber,
quos
omnes
abolere
tibi
fuit
in
animo:
quo
mihi
iustior,
te
quoque
autore,
defensio
suppetit,
qui
fidem
et
operam
meam,
ne
praeclaris
suis
opibus
ecclesiam
spoliares,
interposui.
Librum
deinde
suum
in
quatuor
capita
partitur.
Primo
enim
refutandum
suscipit
quod
scripsi,
perperam
ab
ipso
et
inscite
nos
fuisse
traductos,
quasi
pugnantia
scribamus.
Deinde
quod
dixeram
iniuste
nos
fuisse
ab
eo
reprehensos,
ac
si
nihil
praeter
vacua
symbola
in
coena
Domini
relinquamus.
Tertio
hoc
assumit,
se
discordias
non
excitare,
|