49:59
59
EPIST.
PAULI
AD
ROMANOS
60
et
Abraham
post
tricesimum
vocationis
suae
annum,
tametsi
rarum
sanctitatis
exemplar
fuerit,
non
habet
opera
quibus
glorietur
apud
Deum:
atque
ideo,
quod
promissioni
credit,
illi
imputatur
in
iustitiam.
Et
quum
Paulus
tradit,
Deum
homines
iustificare
peccata
non
imputando,
concionem
recitat,
quae
quotidie
in
ecclesia
repetenda
est.
Et
illa
pax
conscientiae,
quae
operum
respectu
turbatur,
non
unius
est
diei,
sed
in
totam
vitam
durare
debet:
unde
sequitur,
non
aliter
nos
esse
iustos
usque
ad
mortem,
nisi
quia
in
solum
Christum
respicimus,
in
quo
nos
Deus
adoptavit,
et
nunc
acceptos
habet.
Hinc
quoque
refellitur
eorum
cavillum,
qui
falsi
nos
insimulant,
quia
ex
scriptura
haberi
asserimus
nos
sola
fide
iustificari,
quum
particula
exclusiva
nullibi
in
scriptura
exstet.
Atqui
si
et
sine
lege,
et
extra
nos
est
iustificatio:
cur
non
solius
misericordiae
censebitur?
Si
solius
misericordiae
est:
ergo
solius
fidei.
Particula
nunc
simpliciter
adversative
potest
accipi,
ut
ad
tempus
non
referatur:
quemadmodum
saepe
dicimus
iam
pro
atqui.
Si
ad
tempus
referre
mavis
(quod
libenter
recipio,
ne
effugium
captare
videatur),
non
tamen
sola
caeremoniarum
abrogatio
intelligenda
erit:
quia
tantum
propositum
fuit
apostolo,
comparatione
illustrare
gratiam,
qua
supra
patres
excellimus.
Itaque
sensus
erit,
evangelii
praedicatione,
post
Christum
in
carne
exhibitum,
revelatam
fuisse
iustitiam
fidei.
Unde
tamen
non
sequitur,
ante
Christi
adventum
latuisse.
Duplex
enim
manifestatio
hic
consideranda
est:
prior
veteris
testamenti,
quae
verbo
et
sacramentis
constabat:
altera
novi,
quae
praeter
caeremonias
et
promissiones
complementum
in
Christo
continet
:
cui
etiam
accedit
plenior
claritas
per
evangelium.
Testimonio
comprobata.
Hoc
addit
ne
videatur
in
dispensatione
gratuitae
iustitiae
cum
lege
pugnare
evangelium.
Quemadmodum
ergo
negavit,
indigere
legis
subsidio
fidei
iustitiam:
ita
nunc
confirmari
eius
testimonio
asserit.
Quod
si
lex
gratuitae
iustitiae
testimonium
reddit:
apparet
non
ideo
traditam
esse,
ut
homines
doceret
sibi
per
opera
iustitiam
comparare.
Pervertunt
ergo
eam
qui
in
eiusmodo
finem
detorquent.
Porro
si
probationem
huius
sententiae
desideras,
persequere
ordine
summam
doctrinae
mosaicae:
et
reperies,
initio
hominem
regno
Dei
deiectum,
non
aliam
habuisse
restitutionem
quam
in
evangelicis
promissionibus
de
semine
benedicto,
quo
praedicitur
conterendum
caput
serpentis,
in
quo
denuntiatur
benedictio
gentibus.
Reperies
in
praeceptis
tuae
iniquitatis
demonstrationem
:
ex
sacrificiis
et
oblationibus,
satisfactionem
et
purgationem
disces
esse
in
solo
Christo.
Ad
prophetas
si
veneris,
reperies
luculentissimas
gratuitae
misericordiae
promissiones,
de
qua
re
vide
Institutionem
nostram.
Iustitia,
inquam,
Dei.
Paucis
verbis
ostendit
|