47:59
59
IN
EVANGELIUM
IOANNIS
60
videtur,
corpus
quod
nunc
putredini
obnoxium
est,
ubi
in
pulverem
et
nihilum
redactum
fuerit,
beata
immortalitate
indui,
socordiam
illis
exprobrat,
quod
in
grano
tritici
non
considerent
similem
Dei
potentiam.
Neque
enim
germinat
semen,
donec
putrefactum
fuerit.
Haec
illa
est
admirabilis
sapientia
de
qua
exclamat
David
(Ps.
104,
24).
Nimis
ergo
stupidi
sunt,
qui
communi
naturae
ordine
admoniti
non
altius
assurgunt,
ut
Dei
manum
in
spirituali
Christi
regno
longe
potentiorem
agnoscant.
Caeterum,
quod
mirari
vetat
Christus,
non
ita
accipere
convenit,
quasi
sordere
nobis
velit
tam
praeclarum
Dei
opus,
et
quod
praecipua
admiratione
dignum
est:
sed
admiratione
nos
teneri
non
vult,
quae
fidem
nostram
impediat.
Multi
enim
respuunt
quasi
fabulosum,
quod
nimis
arduum
ac
difficile
putant.
In
summa,
ne
dubitemus
spiritu
Dei
nos
refingi
ac
fieri
novos
homines,
quamvis
agendi
modus
nos
lateat.
8.
Spiritus
quo
vult
spirat.
Non
quod
proprie
voluntas
sit
in
flatu,
sed
quia
libera
sit
agitatio,
et
vaga
et
varia:
nunc
enim
aer
in
hanc,
nunc
in
illam
partem
fertur.
Hoc
autem
ad
rem
facit:
quia
si
instar
aquae
continuo
motu
flueret,
minus
esset
in
eo
miraculi.
Sic
est
omnis.
Significat
Christus
non
minus
perspici
in
hominis
renovatione
spiritus
Dei
motum
et
actionem,
quam
aeris
in
hac
terrestri
et
externa
vita:
sed
modum
esse
reconditum.
Nos
ergo
ingratos
esse
et
malignos,
si
incomprehensibilem
Dei
virtutem
in
coelesti
vita
non
adoramus,
cuius
tam
illustre
specimen
in
hoc
mundo
nobis
exhibet,
si
minus
in
restituenda
animae
salute
illi
tribuimus
quam
in
tuendo
corporis
statu
nobis
demonstrat.
Applicatio
paulo
erit
clarior,
si
sententiam
ita
resolvas:
Talis
est
vis
et
effectus
spiritus
sancti
in
homine
regenito.
9.
Quomodo
possunt
haec
fieri?
Videmus
quid
maxime
obstet
Nicodemo:
quidquid
audit,
portento
simile
existimat,
quia
modum
non
assequitur:
ita
nullum
nobis
peius
obstaculum
est
quam
propria
arrogantia,
quod
scilicet
sapere
semper
volumus
plus
quam
oportet,
ac
proinde
diabolico
fastu
reiicimus
quidquid
rationi
nostrae
non
est
expositum.
Quasi
verum
immensam
Dei
potentiam
ad
tam
angustum
modulum
restringi
aequum
sit.
Licet
quidem
de
modo
et
ratione
operum
Dei
aliquatenus
inquirere,
modo
sobrie
et
reverenter,
sed
Nicodemus
hac
obiectione
quasi
fabulam
repudiat,
quod
fieri
posse
non
credit.
Qua
de
re
plenius
tractabimus
cap.
6.
10.
Tu
es
magister
Israelis.
Quia
frustra
apud
hominem
superbum
tempus
et
operam
docendo
se
consumere
videt
Christus,
ad
obiurgationem
descendit.
Et
certe
apud
tales
nullus
unquam
doctrinae
profectus
erit,
donec
pravae
confidentiae
flatu
|