45:59
59
HARMONIA
EVANGELICA.
60
usitatum
est,
plures
numero
esse
in
naturali
generatione
quam
legali.
Huc
etiam
accedit
quod
Matthaeus,
quum
in
tres
classes
distribuere
vellet
Christi
genealogiam,
et
singulis
classibus
attribuere
quatuordecim
capita,
liberum
sibi
fecit
quorundam
nomina
praeterire,
quae
Lucas
omittere
non
debuit,
quum
se
ad
legem
illam
non
adstringeret.
Hactenus
de
Christi
genealogia
disserui,
quatenus
ad
summam
utile
esse
visum
est.
Si
quem
titillat
maior
curiositas,
ego
paulinae
admonitionis
memor
sobrietatem
et
modestiam
frivolis
et
nihili
argutiis
praefero.
Notus
est
locus
ad
Tit.
cap.
3,
9,
ubi
nos
vetat
de
genealogiis
nimis
anxie
disputare.
Nunc
postremo
tractandum
restat,
cur
tribus
ordinibus
complexus
sit
Matthaeus
totam
Christi
genealogiam,
et
singulis
denos
quaternos
homines
attribuent.
Quibus
videtur
hoc
fecisse,
ut
lectorum
memoriae
consuleret,
neque
totum
dicunt,
neque
nihil.
Est
quidem
istud
verum,
facilius
memoriae
haerere
catalogum
in
tribus
paribus
numeris
propositum
:
simul
tamen
constat,
triplicem
populi
statum
hic
diserte
notari,
ex
quo
promissus
fuerat
Christus
Abrahae
usque
ad
tempus
plenitudinis,
quo
patefactus
in
carne
fuit.
Quamvis
enim
usque
ad
Davidem
tribus
Iuda
honore
reliquas
excelleret,
nullum
tamen
principatum
tenuit.
In
Davide
praeter
spem
omnium
emersit
regia
maiestas,
quae
stetit
usque
ad
Iechoniam.
Ab
eo
tempore
superfuit
in
tribu
Iuda
aliqua
dignitas
et
gubernatio,
quae
usque
ad
Messiae
adventum
erectas
teneret
piorum
mentes.
1.
Liber
generationis.
Frustra
in
hoo
titulo
laborant
quidam
interpretes,
ut
excusent,
quod
totam
historiam
Matthaeus
a
dimidia
parte
unius
capitis
denominet*
Neque
enim
haec
epigraphe
ad
totum
librum
extenditur,
sed
libri
nomen
positum
est
pro
catalogo,
ac
si
dictum
esset,
Sequitur
catalogus
generationis
Christi.
Porro
Christum
vocat
filium
Abrahae
et
Davidis,
promissionum
respectu:
quia
Deus
semen
ex
Abraham
oriturum
promiserat,
in
quo
se
benedicerent
omnes
gentes
(Gen.
12,
3).
Davidi
autem
clarior
data
fuerat
promissio,
fore
ut
regnum
domi
eius
stabile
maneret
usque
ad
finem
saeculi:
et
rex
ex
eius
progenie
sederet
in
solio,
donec
sol
et
luna
in
coelo
fulgerent
(Psal.
72,
5.
7
et
89,
29).
Quare
vulgaris
loquendi
usus
inter
Iudaeos
obtinuerat,
ut
Christum
dicerent
filium
Davidis.
2.
Iacob
genuit
Iudam
et
fratres.
Quum
Matthaeus
Ismael
Abrahae
primogenitum
silentio
tegat,
et
Esau
(qui
naturae
ordine
superior
erat
fratre
suo
Iacob),
non
temere
duodecim
patriarchis
locum
in
genealogia
assignat,
quum
omnes
Deus
simili
adoptionis
gratia
dignatus
esset.
Significat
ergo,
benedictionem
in
Christo
promissam
non
ad
solam
tribum
Iuda
spectare,
sed
communem
esse
omnibus
|