41:59  59  PRAELECTIONES  60  test  etiam  copula  resolvi  in  adversativam  particulam:  quasi  diceret,  quamvis  diuturnitas:  hoc  est,  quamvis  non  statim  emerget  populus  ex  tristibus  aerumnis,  quae  impendent,  tamen  veniet  tandem  opportunitas  Dei,  hoc  est,  tempus  illud  quod  placuit  Deo  finire  ad  redimendam  suam  ecclesiam.  Sed  prior  expositio  videtur  magis  genuina,  et  melius  fluere,  quod  scilicet  diuturnitas  habeat  suos  fines  vel  terminos.  Et  subest  antithesis  inter  nomen  archah,  et  inter  zeman,  et  iddan,  py  )DT  HD1N:  quia  diuturnitas  haec  respicit  sensus  hominum,  quibus  etiam  maxima  celeritas  est  mora  ubi  anguntur.  Nam  qui  desiderat  melius  aliquid,  supputat  singula  momenta,  et  sic  flagrat  in  suo  desiderio,  ut  subinde  disceptet  cur  tamdiu  moretur  Deus.  Quoniam  ergo  talis  est  hominum  intemperies,  ubi  rebus  adversis  anxii  liberationem  exspectant,  propheta  ex  communi  illo  sensu  dicit,  diuturnitatem  fuisse  concessam  bestiis  :  sed  opponit  tempus  opportunum,  quasi  diceret,  praepostere  facere  eos  qui  ita  sibi  indulgent  in  suis  desideriis:  quia  Deus  habet  tempus  suum  praefixum:  opus  igitur  esse  patientia,  neque  annos  esse  numerandos:  sed  hoc  unum  statuendum  esse,  ubi  expediet,  Dominus  non  differet  suum  auxilium.  Haec  igitur  est  summa  illius  versus.  Sequitur,  13.  Videbam  in  visionibus  noctis:  et  ecce  in  nubibus  (nam  Dy  capitur  hic  loco  2  sicuti  Chaldaeis  hoc  satis  usitatum  est:  ecce  ergo  in  nubibus)  coeli  (vel,  coelorum),  tanquam  filius  hominis  veniebat,  et  usque  ad  Antiquum  dierum  venit,  et  coram  eo  repraesentarunt  ey,m  (ad  verbum,  appropinquare  fecerunt  eum).  Postquam  narravit  Daniel  se  Deum  vidisse  in  solio  iudicis,  ut  palam  exsereret  suam  virtutem,  et  mundo  patefaceret  quod  ante  occultum  fuerat,  nempe  penes  se  esse  gubernacula  mundi:  iam  adiungit  secundam  partem  visionis,  quod  etiam  quasi  filius  hominis  apparueruit  in  nubibus.  Minime  dubium  est,  quin  de  Christo  hoc  sit  intelligendum  :  et  Iudaeos  etiam  quantumvis  sint  praefracti,  pudet  hoc  negare:  quanquam  dissentiunt  postea  de  Christo.  Caeterum  haec  visio  spectavit  in  eum  finem,  ut  certo  statuerent  fideles  redemptorem  sibi  promissum  venturum  suo  tempore,  qui  instructus  esset  coelesti  potentia,  et  qui  sederet  ad  patris  dexteram.  Dicit  igitur  Daniel  se  fuisse  Mentum  in  visiones  nocturnas.  Et  minime  supervacua  est  repetitio,  ut  sciamus  non  fuisse  socordem,  ubi  Deus  ostendit  se  adesse.  Deinde  plus  etiam  exprimit  suis  verbis  Daniel,  quod  subinde  se  expergefecerit,  quum  sciret  res  magnas,  et  raras,  denique  singulares  sibi  proponi.  Haec  igitur  attentio  prophetae  nos  etiam  excitare  debet,  ne  oscitanter  legamus  hoc  vaticinium,  sed  erectis  in  coelum  mentibus  cupide  expetamus  *  veram  et