40:59
59
PRAELECTIONES
60
meum
in
coelo,
ideo
hoc
ita
quidam
torquent
quasi
tunc
primum
coepisset
esse
arcus.
Sed
minime
dubium
est
quin
Deus
voluerit
insculpere
gratiae
suae
testimonium
in
re
minime
consentanea,
quemadmodum
libere
utitur
pro
suo
arbitrio
omnibus
creaturis.
Arcus
coelestis
signum
est
saepe
diuturnae
pluviae,
et
videtur
quodammodo
attrahere
pluviam.
Quum
ergo
possit
terrorem
incutere
adspectus
ille,
Deus
ex
opposito
dicit,
quoties
apparet
arcus,
certo
statuendum
esse
terram
esse
nunc
tutam
a
diluvio.
Caeterum,
quod
quidam
ad
hunc
locum
trahunt
gratiae
testimonium,
mihi
non
probatur:
repugnat
enim
tota
visio.
Est
quidem
hoc
plausibile,
arcum
apparuisse,
quia
Deus
iam
volebat
se
ostendere
propitium
servo
suo,
quemadmodum
etiam
sic
locum
interpretantur
ex
quarto
capite
Apocalypseos,
quod
Ioannes
viderit
circumdatum
Dei
solium
arcu
illo,
nempe
quia
Deus
reconciliatus
mundo
erat
per
Christum.
Quantum
attinet
ad
locum
illum,
non
disputo:
sed
idem
nunc
dicere
prosus
alienum
esset,
quia
tota
haec
visio
fuit
formidabilis,
ut
dictum
fuit
ab
initio.
Sic
ergo
miscere
res
contrarias,
esset
totum
ordinem
visionis
pervertere.
Quorsum
igitur
hic
fit
mentio
arcus
coelestis?
diximus
apparuisse
prophetae
coelum
ut
paulatim
conscenderet
ad
reputandam
Dei
gloriam,
quia
in
coelo
insigniores
sunt
deitatis
notae
quam
in
terra.
Nam
si
quae
ante
nos
exposita
sunt
respicimus,
Deus
quidem
nusquam
est
a[xapxupoc,
quemadmodum
dicit
Paulus
cap.
14
Actor.
(v.
17),
sed
interea
clarius
refulget
eius
maiestas
in
coelis.
Ubi
autem
arcus
apparet,
accedit
etiam
nova
ratio
amplificandae
Dei
gloriae.
Nam
in
arcu
habemus
magis
expressam
Dei
effigiem,
dum
reputamus
quam
magnificum
sit
opificium
coeli,
et
dum
circumferimus
oculos
per
omnes
stellas
et
planetas.
Deus
quidem
illic,
fateor,
cogit
nos
admirari
suam
gloriam:
sed
arcus
habet
aliquam
accessionem
non
spernendam,
ac
si
Deus
adderet
aliquid
ad
nudum
coeli
adspectum.
Nunc
ergo
tenemus
cur
propheta
viderit
arcum
coelestem,
nempe
ut
magis
ac
magis
afficeretur,
quum
Deus
tam
insignes
notas
obiiceret
eius
oculis,
quae
ipsum
deducerent
ad
considerandam
eius
gloriam.
Ergo
quod
de
symbolo
reconciliationis
adducunt
interpretes,
prorsus
est
intempestivum.
Vidi
ergo
speciem
arcus,
inquit,
qui
fit
vel
qui
est
in
nube
in
die
pluviae.
Si
quis
roget
an
colores
illi
sint
sine
substantia,
certum
est
ex
radiis
solis
fieri
colores
illos
in
nube
cava,
quemadmodum
tradunt
philosophi.
Ergo
quum
propheta
arcum
fieri
dicit
in
die
pluviae,
simpliciter
intelligit
exsistere,
vel
prodire
in
medium,
non
quod
colores
illi
habeant
substantiam,
quemadmodum
iam
dixi:
sed
radii
solis
dum
ita
reflectuntur
inter
se
in
nube
cava,
reddunt
tam
multiplicem
varietatem.
Postea
addit
rursum
tanquam
adspectum
splendoris
in
circuitu.
|