8:589  589  MICHAELIS  SERVETI.  590  ingenitum,  et  sermonem  genitum,  duos  clamat  fieri  deos,  pag.  30.  Unde  ipsum  ludere  apparet.  Sed  qua  ratione  nititur,  ut  tam  acerbe  succenseat  tribus  personis  realiter  distinctis?  Quia  nequeunt,  inquit,  in  mentem  venire,  quae  sub  sensum  non  cadunt,  pag.  32.  An  tolerabilis  est  haec  bestiae  ferocia,  quod  immensam  Dei  gloriam,  et  arcana  essentiae  eius  mysteria  non  tantum  intellectus  sui  modulo  metitur,  sed  infra  sensus  suos  subiicere  audet?  Quis  nunc  miretur,  si  talem  superbiam  horribili  caecitate  punivit  Dominus?  Eant  nunc  Serveti  discipuli,  et  persuadeant  hoc  esse  fidei  principium,  nihil  recipere  nisi  quod  capiunt  hominis  sensus.  Iam  si  locum  habet  aliud  Serveti  dogma  quod  supra  attigimus,  exstincta  tertia  persona  tantum  restabit  dualitas.  Ipsammet  enim  sapientiam  contendit  esse  spiritum,  pagina  80.  Unde  sequitur,  nisi  unus  et  duo  idem  valeant,  solam  esse  filii  personam  quae  patri  respondeat.  Verum,  alio  postea  ipsum  rapit  sua  vertigo,  ut  duas  personas  in  Christo  excudat.  In  solo,  inquit,  [pag.  178]  corpore  et  spiritu  Iesu  Christi  modus  deitatis  est  duplex,  unde  et  duae  dicuntur  personae,1)  pagina  129.  Quod  autem  principium  personae  spiritus  assignat  quale  audimus,2)  nunquam  pro  absurdo  duxit.  Adde  quod  innumeras  hypostaseis  audacter  sibi  fabricat.  Per  deitatem,  inquit,  quae  nunc  est  in  re  quavis,  potest  Deus  novum  mundum  creare,  et  per  illam  hypostatice  apparere,  quanto  magis  per  deitatem  Christi?  pagina  150.  Quomodo  autem  hypostatice  Deum  constituat  in  tot  personis,  Epistola  sexta  fusius  declarat,  quod  Deus  sit  in  ligno  lignum,  in  lapide  lapis,  in  arbore  arbor.3)  Deinde  in  Apologia,  pagina  698,  refutans4)  locum  illum  ex  primo  capite  Mosis:  Faciamus  hominem  ad  imaginem  nostram:  quum  Deus  loquitur  et  praecipit  monti,  aut  pluviae,  aut  lapidi,  loquitur  deitati,  quae  in  singulis  est.  Suntne  ideo  deitates  realiter  distinctae?5)  Personae  ibi  dici  possunt,  quae  audiunt  vocem  Dei.  Quibus  verbis  annectit,  quod  iam  citavimus,  posse  Deum  nunc  per  deitatem,  quae  est  in  re  quavis,  novum  mundum  creare,  per  illam  hypostatice  apparere,  et  seorsum  agere.  Et  adhuc  nebulo  vocem  trinitatis  proferre  audebit,  ut  suos  fumos  venditet?  Videmus  enim  quotquot  sunt  in  terra  lapides,  vel  trunci,  totidem  illum  induere  Deo  personas.  Videmus  etiam  non  plus  deitatis  concedi  spiritui  sancto,  quam  ferro,  aut  lapidibus.  Pagina  699  tribus  personis  hoc  praetextu  illudit,  quod  1)  Haec  ultima  verba  desunt  in  gallico.  2)  quant  a  ce  qu'il  attribue  a  l'Esprit  un  commencement  de  personne  qui  soit  survenu  avec  le  temps.  3)  m  arbore  arbor  omztt  G.  4)  voulant  monstrer  que  ce  passage  .  .  .  .  ne  fait  pas  a  propos  pour  prouver  la  Tnmte  5)  Hoc  commo,  deeot  m  gallico.