8:588
vero
aliis
locis
opus
est,
quam
quos
in
suam
excusationem
adducit.
Nam
priore
loco
nugatur,
verbum
illud
quod
olim
essentialiter
erat
forma
hominis,
nunc
esse
deitatem
sub
forma
hominis.
Sub
forma,
inquit,
non
confusa,
nec
imminuta.
Quomodo
hoc?
Subiicit
non
esse
tale
verbum,
quale
olim
fuit:
quia
nunc
caro
factum
est.
Coacervat
postea
complures
blasphemias,
quod
umbra
olim
fuerit
duntaxat,
ac
rei
futurae
praefiguratio:
in
quo
et
eius
Imperfectio
notata
est.
Secundo
loco
mutatum
esse
negat
verbum,
sed
carnem
fuisse
in
illud
transformatam,
ideoque
formam
hominis,
quam
habuit
ab
aeterno,
non
fuisse
confusam,
nec
alteratam.
Totum
autem
huc
recidit,
quod
Christi
caro
mera
sit
deitas,
nec
alius
sit
Christus
homo,
quam
qui
olim
nube
increata
fuit
inclusus.
Viderit
interea
quomodo
huic
sententiae
conciliet
quod
alibi
ex
eo
retulimus,
verbum
fuisse
in
carnem
conversum.
CALUMNIARUM
REPUTATIO,
QUIBUS
SERVETUS
IUSTAM
ERRORUM
SUORUM
DAMNATIONEM
A
MINISTRIS
GENEVENSIBUS
CONSCRIPTAM
ELUERE
VEL
SALTEM
ELUDERE
TENTAVIT.
Quoniam
ex
eius
libris
constare
diximus,
praecise
ab
eo
reiectum
fuisse
nomen
trinitatis,
quasi
detestabile,
cum
suo
MENTIRIS
ferociter
insultat.
Id
quale
sit,
mecum
expendant
lectores.
Plus
centum
locis
trinitas
simpliciter
ab
eo
vocatur
triceps
Cerberus,
diabolicum
phantasma
[pag.
176],
Geryonis
monstrum,2)
illusio
Satanae,
et
quid
non
?
Nusquam
moderandi
causa
additur
syllabae
unius
exceptio.
Sed
alibi
trinitas
ab
eo
conceditur.
Honesta
scilicet
excusatio.
Nam
si
eo
nomine
exprimitur
sacra
Dei
maiestas,
nonne
summa
veneratione
colendum
erat?
Postquam
illud
sine
delectu
plus
quam
atrocibus
contumeliis
proscidit,
neque
id
semel
sed
plus
centies,
nunc
paucos
locos
opponit,
in
quibus
trinitas
verbo
tenus
admittitur.
Videndum
tamen
est,
quaenam
sit
ista
verissima
trinitas.
Sic
habet
primus
locus,
quod
deitas,
quae
est
in
patre,
Christo
communicata
est
primum,
deinde
eo
mediatore
apostolis.
Atqui
hoc
modo
longe
maior
numerus
nobis
exsurget
et
ex
triade
fiet
pentadecas.
Iam
qualis
ab
eo
statuitur
deitas
spiritus?
Illum
esse
dicit
quem
Christus
moriens
patri
commendat.
Tandem
concludit
verissimam
esse
hanc
trinitatem,
Deum
patrem,
speciem
imaginis
visam,
et
munus
inde
procedens.
Ubi
nunc
erit
aeternus
sermo,
si
nulla
eius
deitas
nisi
in
1)
un
monstre
poetique.
imagine
visibili
fuit?
De
spiritu
vero
quam
profane
et
impie?
Nam
etsi
Dei
donum
apte
interdum
et
ex
scripturae
usu
vocatur
spiritus,
tenendum
tamen
in
primis
erat
illud
Pauli
1
ad
Corinth,
cap.
12
varietates
donorum
esse,
sed
unum
et
eundem
spiritum.
Secundo
loco,
sicuti
iam
exposuimus,
personam
filii
et
spiritus
discernit
a
patris
persona
respectu
admixtae
creaturae.
1)
En
trinitas
Serveti,
non
in
Dei
essentia,
sed
in
creaturis
quae
nescio
quid
mixtum
ac
medium
habent
in
quo
differant
a
mera
deitate.
Caeterum
videamus
quam
bene
in
aliis
locis
sibi
constet.
Certe
pagina
28,
spiritum
sanctum
[pag.
177]
excludens,
ternarii
numeri
obliviscitur.
Si
nemo,
inquit,
patrem
novit
nisi
filius,
ubi
est
tertia
illa
res,
quam
metaphysici2)
volunt
secundae
esse
aequalem,
in
solio
trinitatis
locatam,
in
tertio
angulo
triclinii?3)
Item,
si
Christus
nos
confitebitur
coram
patre
et
angelis,
gravem
tertiae
rei
facit
iniuriam,
cuius
non
meminit.
Verborum
Christi
facilis
est
ac
prompta
solutio:
quia
sub
patris
nomine
totam
deitatem
suo
more
complectitur.
Interim
videmus
Serveto
effluere
trinitatem,
cuius
vult
nunc
videri
confessor.
Sermonis
hypostasin
si
nomines,
credere
se
annuit.
Si
patrem
voces
1)
d'autant
qu'ils
sont
a
demi
creatures.
2)
les
philosophes
supernaturels.
3)
en
un
anglet
d'une
chambre
a
trois
bctz.
|