40:588
spiritus
inter
se
differant,
quia
Daniel
fuit
quasi
duplex
homo,
ut
ita
loquar,
in
dotibus
quibus
Deus
voluerat
ipsum
ornare,
Nam
quod
ita
dextre
profecit
in
omnibus
scientiis,
quod
viguit
tanta
promptitudine
ingenii,
certe
iam
ante
ostendimus
hoc
totum
fuisse
ex
mera
Dei
liberalitate.
Caeterum
ea
quoque
tamen
hic
quasi
in
ordinem
cogit:
et
praedicat
singularem
hanc
Dei
gratiam
in
expositione
somnii.
Non
igitur
arcanum
hoc
mihi
patefactum
fuit
propter
sapientiam
quae
in
me
sit
prae
cunctis
mortalibus.
Non
affirmat
Daniel
se
superare
cunctos
mortales
sapientia,
quemadmodum
quidam
falso
haec
verba
torquent,
sed
relinquit
hoc
in
medio:
quasi
diceret,
hoc
adscribi
non
debet
sapientiae.
Nam
si
acutissimus
essem
omnium
mortalium,
tota
mea
perspicacia
nihili
foret.
Rursus
etiam
si
rudissimus
esseni
idiota,
Deus
tamen
voluit
me
praeficere
ministrum
tibi
ad
somnii
interpretationem.
Non
est
igitur
quod
quidquam
humanum
a
me
exspectes:
sed
perinde
ac
si
delapsus
essem
e
coelo,
ita
accipias
quod
dicturus
sum,
quoniam
sum
organum
spiritus
Dei.
Hic
simplex
est
verborum
sensus.
Sed
hinc
etiam
discamus
asserere
Deo
laudem
quae
soli
ipsi
debetur:
nempe
quod
eius
proprium
sit
munus
illuminare
mentes
nostras,
ut
comprehendamus
mysteria
coelorum.
Nam
etsi
naturaliter
simus
praediti
summo
acumine,
quamvis
hoc
sit
eius
donum,
tamen
est
donum
limitatum
(ut
ita
loquar)
quod
non
conscendit
usque
ad
coelos.
Discamus
ergo
Deo
relinquere
quod
suum
est,
quemadmodum
monemur
hac
Danielis
sententia.
Postea
adiungit,
sed
ut
manifestarem
regi
interpretationem,
et
cognosceres
cogitationes
cordis
tui.
Plurali
numero
utitur
Daniel,
sed
indefinite:
quasi
diceret,
Deus
quidem
reliquit
te
hactenus
suspensum,
sed
tamen
non
frustra
somnium
hoc
tibi
inspiravit.
Haec
igitur
inter
se
coniuncta
sunt,
quod
Deus
tibi
patefecit
arcanum
hoc,
deinde
quod
nunc
me
substituit
eius
interpretem.
Videmus
quorsum
tendat
Daniel.
Nam
poterat
hic
obstrepere
Nebuchadnezer:
Cur
Deus
me
ita
cruciat?
quorsum
attinet
me
hic
haerere
perplexum,
quia
somniaverim,
et
interea
somnium
mihi
exciderit,
et
eius
interpretatio
mihi
sit
incognita?
Quoniam
ergo
poterat
Nebuchadnezer
ita
litigare
cum
Deo,
Daniel
hic
anticipat,
et
ostendit
somnium
non
frustra
fuisse
oblatum,
aut
visionem
illam
:
sed
Deum
nunc
praestare
quod
adhuc
deerat,
nempe
ut
redeat
Nebuchadnezer
in
memoriam
sui
somnii,
et
simul
etiam
cognoscat
quisnam
esset
finis,
et
quaenam
esset
ratio
somnii
illius.
31.
Tu
rex
videbas,
et
ecce
imago
una
grandis,
imago
illa
magna,
et
splendor
eius
(vel,
apparentia,
ut
vulgo
loquuntur:
splendor
ergo
eius)
pretiosus
(vel,
excellens)
stabat
coram
te,
et
species
eius
terribilis.
|