8:585
585
MICHAELIS
SERVETI.
586
est,
latenter
semper
adfuisse
Christum
sanctis
patribus,
et
inter
angelos
summi
prophetae
officio
functum.
Assuit
nunc
de
suo
Servetus,l)
visibili
forma
et
vera.
Hoc
quoque
concedo.
Sed
quaeritur
an
forma
illa
fuerit
verbi
hypostasis,
et
increatum
corpus,
quod
deinde
in
utero
virginis
in
carnem
conversum
est.
Porro
citius
oleum
ex
lapide
exprimet
Servetus,
quam
ex
Clemente
vocem
educat
probando
tali
portento.
Tametsi
autem
in
eodem
libro
multa
Veterum
testimonia
excusa
sunt,
quibus
non
minus
duriter
quam
malleis
contunditur
Serveti
impietas,
argute
se
explicat,
quod
ibi
tantum
Petri
dicta
observet.
Nec
vero
quia
magnopere
testimoniis
[pag.
172]
illis
confidam,
ea
obiicere
visum
est:2)
sed
ut
ridicula
hominis
vanitas
omnibus
pateret,
qui
nos
de
nihilo
territare
volens,
pro
apostolorum
discipulis
venditat
ignotos
scriptores,
a
quibus
turmatim
obruitur.
Perstat
tamen
in
sua
duritie,
et
se
posse
recipere
dicit.
Quid
hic
dicam
nescio.
Si
testes
mihi
hodie
subornare
liceat,
et
pro
arbitrio
illis
dictare
quod
respondeant:
neque
aliud,
neque
aliter
cuperem
ipsos
loqui,
quam
quod
ad
verbum
illic
legitur.
Uno
tantum
verbo
deflectit
nebulo
iste,
quo
recipere
possit
tam
plenas
sententias,
quibus
errorum
eius
farrago
in
nihilum
redigitur.
Quin
etiam
suum
illud
Mentiris
mihi
ingerit:
quia
eius
commento
Soteri
doctrinam
de
duplici
generatione
opponam.
Quid,
quum
dico
a
Serveto
tradi
(quod
singulae
libri
eius
paginae
sonant)
verbum
Dei
non
fuisse
olim,
nisi
personaliter
genitum
futuri
hominis
respectu,
an
ego
mentior?
Quum
dico
genituram
Dei
et
hominis
confusam
ab
eo
tradi,
qui
clamat
duos
fore
Dei
filios,
si
sermo
incorporeus
ab
eo
genitus
fuerit,
an
ego
mentior?
Denique,
quum
errorem
hunc
refelli
et
concidere
dico,
3)
si
recipimus
Christum
secundum
carnem
filium
esse
hominis
:
quia
vero
secundum
divinam
naturam
ex
patre
ante
saecula
genitus
fuerit,
censeri
Dei
filium,
an
ego
mentior?
Quam
odiosa
illi
sit
idiomatum
communicatio,
et
quam
infestus
contra
eam
ebulliat,
ex
compluribus
eius
dictis
apparet.
Eam
tamen
Eutychianus
asserit:
cui
refragari
non
patitur
antiquitas,
si
Serveto
creditur.
Ne
eum
subito
obmutuisse
quis
putaret:
Ego,
inquit,
idiomata
inter
verbum
et
hominem
communicari
dico
sine
[pag.
173J
vestris
illusionibus:
nempe,
quia
verbum
mortuum
esse
dicit,
et
sapientiam
Dei
esse
unctam.
Loquutionis
autem
ratio
illi
est,
quod
verbum
in
carnem
conversum
fuerit,
et
una
sit
confuse
Dei
essentia
ac
natura.4)
Caeterum,
quid-
1)
Servet
a
icy
cousu
unc
savate
de
sa
boutique.
2)
ie
luy
ay
mis
devant
le
nez
ces
recueils
la.
3)
Add.
selon
le
contenu
exprez
des
parolles
de
Soter.
4)
l'essence
de
Dieu
et
U
nature
de
l'homme
ne
sont
qu'une
cons
at
ement
eu
Christ.
|