7:584
adhaerent
nobis,
nec
mors
eos
corporalis
ex
mystici
corporis
Christi
compage
praescindere
aut
separare
potest.
Quum
itaque
talem
orandi
formam
nobis
[pag.
65]
Dominus
insinuaverit,
ut
nemo
pro
sua
tantum,
sed,
velut
magnae
communionis
civis,
pro
omnium
utilitate
rogare
debeat,
et
per
apostolum
praecipiat
nos
pro
invicem
orare^
ut
salvemur:
magnae
in
consortes
suos
crudelitatis,
et
contra
Dominum
detestandae
temeritatis
fuerit,
si
quis
a
commercio
orationum
nostrarum
in
Christo
defunctos
excluserit:
quod
eum
facere
nusquam
scriptura
praecipit,
et
communionis
spiritualis,
quam
cum
sanctis
omnibus
profitemur,
ratio
diserte
vetat.
Hanc
autem
consuetudinem
per
totam
Christi
ecclesiam
divulgatam,
qua
circa
altaris
sacrificium
memoria
defunctorum
adhibetur,
ex
apostolica
traditione
promanasse,
magnis
et
fide
dignis
testimoniis
abunde
doceri
potest.
Dionysius
Areopagita
Ub.
Ecclesiasticae
Hierarchiae
cap.
7:De
prece
super
defunctis
facienda,
ex
divinis
ducibus,
hoc
est,
apostolis
traditio
pervenit
ad
nos.
Ubi
et
totum
harum
precum
ordinem
et
rationem
luculenter
explicat.
Precatur,
inquit,
oratio
illa
divinam
clementiam,
ut
cuncta
dimittat
per
humanam
infirmitatem
admissa
peccata
defuncto,
eumque
in
luce
statuat
et
regione
vivorum.
Chrysostomus
ad
populum
Antiochenum
Hom.
69:
Non
temere,
inquit,
ab
apostolis
haec
sancita
fuerunt,
ut
in
tremendis
mysteriis
defunctorum
agatur
commemoratio,
[pag.
ee]
Sciunt
enim
illis
inde
multum
contingere
lucrum:
quum
enim
constiterit
populus
extensis
manibus,
et
tremendum
proponatur
sacrificium,
quomodo
Deum
non
exorabimus
pro
his
deprecantes?
l)
Damascenus2):
Apostoli,
inquit,
discipuli
salvatoris,
qui
totius
mundi
circulum
cepere
praedicando
verbum
vitae,
quod
suis
oculis
viderant,
in
tremendis
vitalibusque
sacramentis,
memoriam
eorum
qui
fideliter
obdormierunt,
habendam
edixerunt:
quod
adhuc
firmiter
atque
adeo
sine
contradictione
observat
apostolica
et
catholica
ecclesia
Christi
et
Dei,
a
finibus
usque
ad
fines
terrae,
ab
eo
tempore
usque
in
praesens
et
in
finem
mundi
usque.
Augustinus:
Neque
negandum
est,
defunctorum
animas
pietate
suorum
viventium
relevari,3)
quum
pro
illis
sacrificium
mediatoris
offertur,
vel
eleemosynae
in
ecclesia
fiunt:
sed
haec
eis
prosunt,
qui
quum
viverent,
ut
hac
eis
prodesse
possent,
meruerunt,*)
ete.
Similia
vide
apud
Epiphanium
lib.
3
contra
1)
cf.
Chrys,
in
1
Cor.
homil.
41.
2)
In
sermone
de
iis
qui
in
fide
hinc
migraverunt.
3)
In
nonnullis
ead.
perperam
legitur
revelari.
Versio
habet:
soulages.
Exemplar
germanicum
authenticum
:
erleuchtet
(erleichtert?).
4)
In
Enchirid,
cap.
110;
in
quaest.
2
ad
Tulit.
(Dulcitium).
|