40:582
aliquid
proprium
quisque
appeteret,
unde
posset
honorem
et
existimationem
sibi
acquirere
coram
mundo:
nihil
tale:
sed
satis
illis
fuit,
illustrare
Dei
nomen
apud
incredulos:
deinde
se
eripi
a
morte,
Dei
beneficio.
Ergo
merito
dicit
Daniel
sibi
patefactum
fuisse
somnium
regis
cum
interpretatione
eius:
et
hoc
postea
etiam
transfert
ad
socios
suos.
24.
Itaque
ingressus
est
Daniel
ad
Arioch,
quem
praefecerat
rex
ad
perdendum
(ad
occidendum)
sapientes
Babylonis:
venit
ergo,
et
sic
loquutus
est
ei,
Sapientes
Babylonis
ne
perdas:
introduc
me
ad
regem
j
et
interpretationem
regi
indicabo.
Antequam
Daniel
perferret
nuntium
regi
(sicuti
heri
visum
est)
defunctus
est
officio
pietatis,
ut
debuit.
Testatus
enim
est
gratitudinem
suam
erga
Deum,
quod
arcanum
patefecisset.
Nunc
vero
dicit
se
venisse
ad
Arioch,
qui
missus
fuerat
a
rege
ad
occidendos
magos,
et
rogasse
ne
interficeret
illos:
se
enim
habere
revelationem,
de
qua
postea
dicetur.
Hic
notandum
est,
fuisse
iam
aliquos
ex
magis
interfectos,
sicuti
etiam
dixi.
Neque
enim
unquam
ausus
fuisset
Arioch
post
acceptum
regis
mandatum
differre
vel
ad
paucos
dies:
sed
interposita
fuit
mora,
postquam
Daniel
spatium
aliquod
temporis
sibi
dari
petiit.
Tunc
ergo
desiit
Arioch
ex
regis
iussu
saevire
contra
magos.
Nunc
Daniel
rogat,
ut
parcat
reliquis.
Videtur
tamen
hoc
parum
consulte
facere,
quia
optandum
fuit,
ut
artes
illae
magicae
prorsus
abolerentur.
Vidimus
enim
antehac,
fuisse
praestigias
diaboli.
Potest
responderi,
quod
Daniel,
etiamsi
videret
multa
esse
vitia
et
corruptelas
in
magis
et
illorum
arte,
vel
scientia,
vel
falsa
et
fallaci
professione
scientiae,
tamen
quoniam
erant
vera
principia,
noluerit
prorsus
deleri
quod
a
Deo
profectum
erat.
Sed
mihi
videtur
aliud
fuisse
consilium
Danielis.
Quanquam
enim
poterant
sine
magna
iactura
prorsus
deleri
magi,
tamen
respexit
potius
ad
causam.
Et
ideo
voluit
hominibus
ipsis
parci.
Saepe
continget
vocari
in
discrimen
homines
sceleratos,
et
qui
decem
mortes
meriti
sunt:
caeterum
si
non
puniantur
iusta
causa,
tamen
debemus
parcere
eorum
personis,
non
quod
digni
sint,
sed
quia
semper
nobis
tenenda
est
aequitas
et
rectitudo.
Probabile
igitur
est
quum
Daniel
videret
tyrannicum
fuisse
illud
imperium
regis
de
caede
magorum,
hic
occurrere,
quia
videret
ipsos
occidi
saeva
illa
et
crudeli
violentia,
quoniam
nulla
subierat
ratio.
Ego
igitur
sic
existimo,
Danielem
magis
parcere,
non
propter
ipsorum
personas.
Vult
quidem
eas
salvas
esse,
sed
propter
alium
finem,
quia
scilicet
exspectandum
fuit
dum
poenas
de
illis
Deus
sumeret.
Non
maturuerat
ipsorum
iniquitas,
ut
subito
traherentur
ad
poenam
ob
indignationem
regis.
Non
37*
|