20:580
paene
Christianorum
oculos
ad
te
convertas,
ut
mea
commemoratione
nihil
ad
laudum
tuarum
cumulum
possit
accedere.
Tu
vero
tot
tantisque
animi
dotibus,
quibus
te
Deus
ad
illustrationem
sui
nominis
cumulavit,
adeo
non
turges,
ut
te
Pauli
exemplo
non
pudeat
quotidie
repuerascere,
nutricisque
in
morem
lac
praebere
infirmis
infantibus,
praemansum
cibum
in
os
inserere,
donec
adolescant
in
Christum
:
nec
tamen
interim
boni
pastoris
officium
in
te
desiderant
qui
solidiorem
cibum
appetunt.
Hoc
demum
boni
et
fidelis
dispensatoris,
sic
omnium
palata
tenere
ut
sciat
quo
quodque
cibo
gaudeat,
nimirum
ut
ubique
vitetur
fastidium,
quod
in
tanta
palatorum
varietate
difficillimum
est,
nisi
talis
sit
oeconomus
qui
verbum
veritatis
recte
novit,
ut
Pauli
verbis
utar,
OQ$OTO(JIUV.
Quare
in
tanta
paucitate
bonorum
doctorum
non
sine
gemitu
Deum
assiduis
precibus
oramus
ut
vos,
quos
verae
ecclesiae
columnas
appellare
non
dubito,
propagandae
evangelicae
doctrinae
quam
diutissime
servet
incolumes.
Decet
enim
vos
in
hac
militia
nullis
frangi
laboribus,
sed
tanquam
veteranos
milites
nunquam
cessare
in
officio,
nec
imitari
nostrorum
quorundam
ignaviam
quorum
alii
in
his
locis
dum
sunt
extra
teli
iactum
praesenti
sunt
animo,
alii
tamdiu
pedem
non
referunt
dum
ancipiti
marte
pugnatur.
At
crescente
cum
viribus
adversariorum
audacia
concidunt
animis,
desperataque
victoria
turpiter
ordinem
deserunt.
Negari
quidem
non
potest
tantam
hic
esse
tyrannidem
ut
longe
olim
mitius
actum
fuerit
cum
apostolis,
quam
hodie
cum
iis
qui
apostolorum
doctrinam
sectantur,
ut
non
iniuria
dicas,
eum
altius
divino
afflari
spiritu
quem
non
supplicii
gravitas
deterreat.
Eo
enim*
res
rediit,
ut
non
iam
sit
otium
istis
in
vitam
cuiusque
inquirendi,
sed
levis
suspicio
in
discrimen
adducit:
nec
raro
extorquet
quaestio
quae
ne
per
somnium
quidem
unquam
cogitaris.
Nec
desunt
ipevoofjiaQTVQec,
quorum
calumniis
oppressus
subito
rapiaris
ad
supplicium.
Quod
si
quem
forte
sentiant
ita
principum
favore
sublevari
ut
spes
sit
aliqua
salutis,
huic
mortem
accelerant,
ne
quis
Deus
de
improviso
appareat.
Tanta
est
sitis
sanguinis
innoxii.
Hic
quid
aliud
quam
exclamem:
O
tempora,
o
mores!
Vos
si
suspiria
nostra,
si
gemitus
audiretis
(quanquam
non
dubito
quin
ad
vos
usque
clamor
noster
perveniat,
sed
tamen,
ut
inquit
ille,
oculi
dolorem
augent)
profecto
vere
nostris
malis
afficeremini,
simulque
animos
vestros
subiret
admiratio,
quibus
artibus
Satan
conetur
ecclesiae
maceriem
diruere.
Quid
dicam
de
iis
qui
semel
gustato
dono
Dei,
quum
sua
autontate
intolerandae
tyrannidi
sese
opponere
debeant,
contra
conscientiam
tantam
ecclesiae
vastitatem
dissimulant,
quique,
dum
famae
ac
fortunis
suis
consulunt,
iniqua
iudicia
silentio
approbant,
probro
sibi
ducentes
si
vel
levissima
suspicione
aspergantur.
Et
ne
quid
impietatis
|