45:58
a
matre
eius
Athalia
fuisse
occupatum,
et
sublatum
e
medio
totum
regium
genus,
plus
quam
probabile
est,
a
muliere
dominationis
cupida
impias
illas
et
nefarias
caedes
fuisse
patratas,
ne
in
ordinem
privatum
coacta
regnum
alio
translatum
videret.
Ergo
si
Ochoziae
superstes
fuisset
filius,
libenter
avia
sub
tutelae
colore
tranquille
sine
invidia
et
periculo
regnasset.
Quod
ergo
extremis
sceleribus
infamem
se
(2.
Paral.
22,
9)
et
exosam
reddit,
desperationis
signum
est,
quia
domi
regnum
tenere
non
poterat.
Caeterum
quod
Ioas
Ahasjae
dicitur
filius,
ratio
est,
quia
gradu
proximus
erat,
ut
merito
censeri
deberet
verus
et
nativus
regni
haeres.
Praeterquam
enim
quod
Athalia
(si
aviam
fuisse
demus)
libenter
abusa
titulo
infantis
fuisset,
quis
mediocri
iudicio
praeditus
verisimile
putabit,
naturalem
regis
filium
potuisse
a
sacerdote
Ioiada
abscondi,
ut
non
magis
sollicite
eum
avia
quaereret?
Quin
potius,
si
quis
prudenter
omnia
expendat,
colligere
promptum
est,
ex
alia
linea
fuisse
proximum
regni
haeredem.
Atque
id
sibi
volunt
verba
Ioiadae
(2.
Paral.
23,
3),
Regnabit
filius
regis
secundum
pactum
Domini
cum
Davide:
ac
si
diceret,
indignum
esse
nefas,
si
mulier
alienigena
sceptrum
ad
se
raperet,
quod
Deus
stare
voluerat
in
familia
Davidis.
Quare
nihil
absurdi
est,
si
Christi
genus
deducat
Lucas
a
Nathan:
quia
fieri
potest,
ut
Salomonis
genus,
quantum
ad
regni
successionem
spectat,
interciderit.
Nunc
si
quis
obiiciat,
Iesum
non
posse
agnosci
Messiam,
qui
promissus
erat,
nisi
sit
ex
Salomonis
posteris,
quem
certum
est
fuisse
typum
Christi,
in
promptu
est
solutio
:
quamvis
naturaliter
ex
Salomone
non
fuerit
genitus,
legali
tamen
ordine
censeri
eius
filium,
quia
ex
regibus
originem
duxit.
Sed
tanta
in
nominibus
diversitas
multos
valde
perturbat:
nam
a
Davide
usque
ad
Ioseph
nullus
inter
duos
evangelistas,
nisi
in
Salathiel
et
Serubabel,
consensus
apparet.
Excusatio
quae
afferri
solet,
inde
ortum
esse
discrimen,
quia
Iudaei
ut
plurimum
binomines
erant,
aegre
a
multis
admittitur.
Atqui
quum
hodie
nobis
incognita
sit
ducendae
texendaeque
genealogiae
ratio,
quam
sequutus
est
Matthaeus,
nihil
mirum
est,
si
non
assequimur,
quomodo
in
singulis
nominibus
ambo
vel
conveniant
vel
differant.
Nec
tamen
dubitari
potest,
quin
a
tempore
babylonici
exsilii
quosdam
diversis
nominibus
eosdem
homines
recenseant.
In
Salathiel
vero
et
Serubabel
eadem
consulto
retenta
fuisse
nomina
arbitror
propter
mutatum
populi
Btatum,
quia
tunc
regia
maiestas
exstincta
fuit.
Tenuis
vero
dominationis
umbra
quum
residua
esset,
apparuit
insignis
mutatio,
quae
fideles
admoneret,
sperandum
esse
aliud
praestantius
regnum,
quam
visibile
illud
Salomonis,
quod
brevi
tempore
floruerat.
Iam
hoc
quoque
notare
operae
pretium
est,
nihil
esse
absurdi,
quod
plures
in
suo
catalogo
numerat
Lucas
quam
Matthaeus,
quando
|