7:578
memoriam
subinde
in
animis
nostris
renovaremus,
et
fructum
istius
oblationis
cruentae,
qua
in
aeternum
consummavit
sanctificatos
(Hebr.
10,
14),
in
nos
transferremus.
Hoc
est
enim
facere
in
memoriam
eius,
id
est,
gratis
animis
commemorare
mortem
Domini,
et
per
memoriam
et
meritum
passionis
eius
deprecari
patrem,
ut
nobis
reconcilietur.
Haec
est
munda
et
salutaris
oblatio,
illius
unici
sacrificii,
quo
omnium
salus
comparata
est,
rememorativa,
non
solum
significans,
sed
re
ipsa
in
se
comprehendens
veritatem
illarum
rerum,
quas
diversorum
sacrificiorum
oblationes
olim
praesignabant:
eadem
nimirum
corporis
et
sanguinis
Christi
hostia,
quae
in
cruce
est
oblata,
non
alia:
idem
agnus,
non
alius,
et
unus
utrobique
Christus,
sed
tunc
cruento
et
passibili
modo
oblatus
est,
qua
oblatione
omnibus
credentibus
remissionem
peccatorum
et
redemptionem
sufficienter
impetravit
[pag.
53]
Nunc
vero
eundem
sub
mysterio
et
modo
incruento
et
impassibili
offerimus,
non
ut
peccatorum
remissionem
et
animarum
nostrarum
salutem
iam
primum
promereamur,
sed
ut
passionis
dominicae
memoriam
recolentes
Deo
gratias
agamus
pro
salute
nobis
in
cruce
impetrata:
et
ibi
promeritam
peccatorum
remissionem
et
redemptionem
fide
et
devotione
nobis
applicemus
et
appropriemus.
Hanc
tam
salutarem
victimam
in
spiritu
praevidit
Malachias,
quum
ait:
Non
est
mihi
voluntas
in
vobis,
dicit
Dominus
exercituum,
et
munus
non
suscipiam
de
manu
vestra:
ab
ortu
enim
solis
usque
ad
occasum
magnum
est
nomen
meum
in
gentibus,
et
in
omni
loco
sacrificatur
et
offertur
nomini
meo
oblatio
munda
(Mal.
1,
10).
Quod
vaticinium
de
solis
spiritualibus
sacrificiis
accipi
non
potest,
quae
nullius
legis
propria,
sed
omnibus
temporibus
et
hominibus
communia
exsistunt,
et
cum
sacrificiis
veterum
semper
commixta
duraverunt.
At
ipsa
verborum
serie
satis
convincitur,
prophetam
loqui
de
sacrificio
quod
sublatis
veteribus
sacrificiis
in
locum
eorum
erat
successurum.
Unde
recte
haec
verba
de
sacratissimo
Christi
sacrificio
accipiuntur,
non
illo
quidem,
quo
se
in
cruce
pro
peccatis
generis
humani
obtulit
(illud
enim
nec
inter
gentes,
nec
in
omni
loco,
sed
in
Iudaea
consummatum
est)
sed
quod
ex
gentibus
[pag.
54]
congregata
ecclesia
per
totum
terrarum
orbem
offert
ad
recordationem
mortis
Domini,
et
ad
virtutem
eius
in
credentes
transfundendam:
atque
hic
loci
illius
intellectus
luculentis
patrum
testimoniis
roboratur.
Irenaeus
lib.
a.
contra
haereses
cap.
32:
Eum
qui
ex
creatura
panis
est
accepit,
et
gratias
egit,
dicens:
Hoc
est
corpus
meum.
Et
calicem
similiter,
qui
est
ex
ea
creatura,
quae
est
secundum
nos,
suum
sanguinem
confessus
est,
et
novi
testamenti
novam
docuit
oblationem,
quam
ecclesia
ab
apostolis
accipiens,
in
universo
mundo
offert
Deo:
de
quo
in
12.
Prophetis
Malachias
sic
praesignavit:
Ab
ortu
solis
usque
ad
37
|