7:577  577  INTERIM.  578  enim  tria  colligata  sunt,  et  se  invicem  necessario  consequuntur:  lex,  sacerdotium  et  sacrificium  (Hebr.  7,  12).  Sic  itaque  sub  lege  naturae  iusti  homines  et  de  Dei  promissionibus  edocti,  in  eum  quem  futurum  sciebant  salvatorem  credentes  sacrificia  offerebant:  quorum  oblatione  futurae  salutis  fidem  et  spem,  et  pro  ea  gratitudinem  suam  declarabant,  et  eius,  quod  futurum  exspectabant.  salutaris  sacrificii  meritis  adiuvari  ambiebant.  Hunc  morem  caeterae  gentes  occulta  inspiratione  animis  eorum  insita  imitantes,  non  quidem  Deum,  *)  sed  quem  Deum  aut  putabant,  aut  fingebant,  sacrificiis  placare  voluerunt  Lex  vero  per  Moysen  data,  ad  legem  naturae  accedens,  non  ut  eam  tolleret,  sed  ut  meliorem  redderet,  oblationes  externas  instituit:  quae  et  praefigurarent  futurum  Christi  sacrificium:  et  quoties  eas  celebrarent  Iudaei,  tum  aliorum  beneficiorum  Dei  gratis  animis  recordarentur,  quum  illius  venturi  sacrificii  [pag.  51]  virtutem  in  se,  credendo  et  sperando  et  orando,  transferrent,  Christus  autem  2)  qui  non  venerat  legem  solvere,  quatenus  vel  naturalis,  vel  moralis  erat,  sed  eam  potius  adimplere,  quum  novam  legem  suam,  de  qua  iam  ante  per  Ieremiam  (31,  31)  promiserat,  in  mundum  induceret,  ne  eam  solam  in  hac  parte,  contra  praecedentium  legum  communem  morem,  mancam  aut  imperfectiorem  relinqueret,  peculiari  sacrificio  pariter  et  sacerdotio  eam  instruxit:  siquidem  necesse  fuit,  iuxta  apostoli  sententiam,  succedente  nova  lege  etiam  sacrificium  huic  legi  peculiare  consequi  (Hebr.  1,  l  l  ss.)  et  sacerdotes  velut  huius  sacrificii  ministros  assumi  (Hebr.  5,  5  ss.).  In  qua  legis  parte,  sane  bona,  sancta  et  pia,  idem  Dominus  noster  Iesus  Christus,  ne  ecclesiae  suae  deesset,  in  ultima  coena  quum  gratias  egisset  Deo,  sacramentum  corporis  et  sanguinis  sui  instituit,  duplicem  eius  usum  statim  commendans  :  ut  a  fidelibus  velut  animae  salutare  alimentum  sumeretur:  Accipite,  inquit,  et  comedite:  et  ut  in  memoriam  passionis  suae  offerretur,  cuius  oblationis  ministerium  apostolis,  velut  novae  legis  sacerdotibus,  contradens:  Hoc,  inquit,  facite  in  mei  commemorationem.  Quemadmodum  igitur  ante  Christi  adventum  Deus  patribus  certa  quaedam  sacrificia  tradidit,  quibus  magni  istius  sacrificii,  [pag  52]  quod  futurum  ipsi  exspectabant,  memoriam  in  animis  suis  excitarent,  fidem  stabilirent,  et  fructum  eius  credendo  et  orando  sibi  applicarent,  et  per  eorum  oblationem  beneficiorum  Dei  gratis  animis  recordarentur:  sic  Christus  ecclesiae  suae  mundam  et  salutarem  corporis  et  sanguinis  sui  oblationem  sub  speciebus  panis  et  vini  commendavit,  qua  corporis  eius  in  cruce  pro  nobis  appensi,  et  sanguinis  effusi  1)  Verum  Deum  Aug.  Mog.  ete.  2)  autem  om.  edd.  Genev.  Bez.  Amst.  Calvini  opera.  Vol.  VII.