7:576  venturi  sacrificii,  in  quo  redemptionem  omnium  Deus  promiserat,  memoria  in  animis  hominum  subinde  excitaretur,  fides  confirmaretur,  et  fructus  eius  credentibus,  et  in  virtute  1)  singularia  (unique).  Mog.  Aug.  ete.  venturi  sacrificii  sperantibus  applicaretur:  et  ut,  quoties  ista  sacrificia  celebrarentur,  homines  quum  aliorum  beneficiorum  Dei  quae  continua  eius  benignitate  accipiebant,  tum  salutis  suae  per  promissum  reconciliatorem  accipiendae  gratis  animis  recordarentur.  Nullum  itaque  sive  sub  naturae,  sive  sub  Moysis  lege  sacrificium  per  se  Deo  placebat,  quippe  qui  iis  quae  offerebantur,  se  non  indigere  saepe  protestatus  est:  Si  esuriero,  inquit,  non  dicam  tibi:  meus  est  enim  orbis  terrae  et  plenitudo  eius.  Numquid  manducabo  carnes  taurorum,  aut  sanguinem  hircorum  potabo  (Psal.  50,  12)?  Sed  quatenus  haec  visibilia  sacrificia  invisibilis  et  futuri  sacrificii  sacramenta  erant,  si  quis  ea  in  fide  a  Deo  promissi  reconciliatoris  obtulisset,  J^oc  agens  his  externis  sacrificiis,  ut  fidem  in  venturum  Christum  ostenderet,  et  salutaris  illius  sacrificii  fructum,  quem  iam  ex  fide  conceperat  et  firma  spe  exspectabat,  in  se  transferret,  et  Deo  pro  tantis  beneficiis  animi  sui  gratitudinem  declararet:  utique*)  talia  sacrificia  et  Deo  grata,  et  offerenti  salutaria  erant,  [pag.  49]  nulla  quidem  sua  propria,  sed  futuri  sacrificii  virtute,  quam  per  fidem  offerenti  applicabant.  Et  ut  ratio  sacrificiorum  diserte  intelligatur,  unicum  est  sacrificium  meritorium,  cuius  virtus  delendis  hominum  peccatis  efficax,  homines  a  Deo  alienatos,  et  irae  eius  ac  damnationi  obnoxios  reconciliavit,  et  aeternam  salutem  et  redemptionem  toti  hominum  generi  meruit:  illa  videlicet  Christi  victima  salutaris,  qua  pro  delictis  hominum  in  cruce  se  hostiam  appendens,  in  aeternum  consummavit  sanctificatos.  Cuius  meritum  non  accipit  augmentum,  quia  perfectum  est:  nec  diminuitur  aut  exhauritur,  quia  aeternum  est  Unde  et  reliqua  omnia  sacrificia  nihil  huic  sacrificio  superaddunt,  nihilque  ipsa  per  se  merentur:  sed  unicae  huius  oblationis  fructum  credentibus  applicant,  et  ad  excitandam  et  retinendam  in  animis  hominum  huius  unicae  oblationis  memoriam,  et  fidem  confirmandam,  et  pro  omnibus  Dei  beneficiis  declarandam  gratitudinem  serviunt.  Sunt  autem  huiusmodi  applicatoria  sacrificia  quaedam  legibus  omnibus  communia,  et  promiscue  omnibus  hominibus  permissa  :  qualia  sunt  sacrificium  contribulati  cordis  et  humiliati  spiritus,  et  ob  colendam  pietatem  susceptae  carnis  afflictiones,  sacrificium  labiorum,  precum,  gratiarum  actionis  et  laudis,  et  si  qua  (pag.  50]  sunt  similia.  Quaedam  vero  semper  fuerunt  uniuscuiusque  legis  propria,  et  certis  hominum  officiis  alligata,  a  quorum  oblatione  alii  magnis  comminationibus  et  poenis  arcebantur,  primo  Regum  decimo  tertio,  secundo  Paralipomenon  vigesimo  sexto.  Nec  tilia  lex,  quemadmodum  nunc,  nec  ulla  gentium  religio  sacrificiis  caruit:  haec  1)  Sic  legendum  testibus  Aug.  Mog.  ete.  Edd.  Genev.  Bes.  Amst.  male:  utque