9:575
575
RESPONSIO
576
iocos
hinc
inde
consarcinans,
quibus
secure
se
fabulari
ostentet.
Ergo
si
me
contempserit,
protinus
sublimi
feriet
sidera
vertice.
Quo
consilio
se
nugari
magnifice
praedicat,
frivola
nescio
quae
dicteria
in
me
iaciendo.
Quid
enim
aliud
facerem?
inquit.
Nempe
magnus
vir
censebitur,
si
per
lusum
et
iocum
nullo
negotio
me
exagitet.
Quid
ergo
sibi
volunt
tot
tragicae
exclamationes,
quibus
coelum
et
terram
invocat?
Nugator,
quod
nomen
vere
tibi
sumpsisti,
si
te
poetica
melodia
delectat,
quomodo
non
in
mentem
venit
illud
Horatii:
Si
vis
me
flere,
dolendum
est?
Neque
enim
satis
convenit,
eum
qui
se
prope
nefando
parricidio
impetitum
fuisse
deplorat,
delitias
sibi
facere,
et
in
sua
pernicie
suaviter
iocari.
Hac
de
causa
etiam
mihi
insultat,
quod
non
omnes
sciant
qua
parte
me
premat
pulcher
calceus.
Quasi
vulgari
proverbio
in
hominem
ab
omni
ostentatione
longe
remotum
temere
proiecto
opprimi
queat
comperta
omnibus
simplicitas.
Postquam
vero
se
tam
bellis
dicteriis
satiavit,
sibi
asciscit
severi
monitoris
et
magistri
partes:
verecunde
tamen:
[pag.
28]
quia
malus
comoedus
praepostere
falsas
personas
inducit.
Mihi
vero
nihil
opus
est
Bucerum,
cuius
nomine
non
minus
pueriliter
quam
improbe
abutitur,
e
coelo
elicere,
qui
scurram
referat
:
quando
mortui
superstites
sunt
literae,
atque
etiam
libri
publice
editi,
ex
quibus
cognoscere
promptum
est
quam
stolide
Balduinus
eius
personam
induerit,
ut
licentiose
in
sua
protervia
insultaret.
Saevo
in
me
probro
iam
invectus
fuerat,
quum
rogaret
ecquo
libertas
communis
reciderit,
si
non
licet
loqui,
nisi
ex
arbitrio
et
formula
unius
alicuius
novi
doctoris.
Omitto
quod
novum
appellat
doctorem,
cuius
responsa
olim
sibi
esse
pro
oraculis
scribebat.
Sed
quam
falso
comminiscatur
hanc
me
servitutem
illis
imponere,
ut
ex
meo
nutu
pendeant,
testes
sunt
qui,
tametsi
libere
a
me
dissentiant,
non
tamen
desinunt
esse
amici.
Invidiosius
quod
sequitur:
Nisi
meis
consiliis
obviam
itum
fuerit,
non
modo
causa,
sed
et
vita
cadendum
esse,
omninoque
pereundum,
si
quid
exciderit
quod
mihi
non
placeat.
Forte
id
ab
ipso
impetravit
Castalio,
tanquam
firmum
amicitiae
pignus,
ut
[pag.
29]
patrocinium
causae
Serveti
susciperet.
Iustas
quidem
ille
poenas
dedit:
sed
an
meo
arbitrio?
Certe
arrogantia
non
minus
quam
impietas
perdidit
hominem.
Sed
quodnam
meum
crimen,
si
Senatus
noster
meo
hortatu,
ex
plurium
tamen
ecclesiarum
sententia,
exsecrabiles
blasphemias
ultus
est?
Vituperet
me
sane
hac
in
parte
Franciscus
Balduinus,
modo
Philippi
Melanchthonis
iudicio
posteritas
mihi
gratitudinem
debeat,
quia
tam
exitiali
monstro
ecclesiam
purgaverim.
Senatum
etiam
nostrum,
sub
cuius
ditione
aliquando
vixit,
perstringat
ingratus
hospes:
modo
idem
Philippus
scripto
publice
edito
testetur
dignum
esse
exemplum
quod
|