40:575
575
PRAELECTIONES
576
expertus
erat
raram
eius
gratiam,
dum
scilicet
ereptus
fuerat
quasi
a
praesenti
morte.
Postea
adiungit,
cuius.
Relativum
hic
sumitur
pro
causali
particula.
Debet
igitur
sic
resolvi
oratio,
quoniam
eius
est
sapientia
et
robur.
Particulae
quae
adduntur
possunt
valere
ad
confirmationem,
et
possunt
sumi
pro
particula
exclusiva:
quasi
diceret
unum
esse
Deum,
cui
debetur
laus
et
sapientiae
et
virtutis.
Extra
ipsum
vero
frustra
quaeri
utrumque.
Sed
videtur
haec
gratiarum
actio
non
quadrare
ad
rem
praesentem.
Debebat
enim
potius
celebrare
Dei
laudes
Daniel,
quod
ei
patefacta
fuisset
visio,
et
hoc
uno
contentus
esse.
Verum
hic
praedicat
gloriam
Dei
tam
a
potentia,
quam
a
sapientia:
quoniam
ubi
scriptura
vult
discernere
verum
Deum
ab
omnibus
fictitiis,
sumit
haec
duo
principia,
Quod
scilicet
Deus
omnia
gubernet
sua
manu,
et
contineat
sub
imperio
suo.
Deinde,
Quod
nihil
ipsum
lateat.
Haec
non
possunt
separari,
ubi
probanda
est
Dei
maiestas.
Videmus
ut
homines
sibi
quidvis
fabricent,
atque
ita
comminiscantur
innumeros
Deos,
et
distribuant
cuique
proprium
munus,
quia
scilicet
non
possunt
quiescere
in
simplici
unitate,
ubi
de
ipso
Deo
agitur.
Alii
fingunt
nobis
Deum
quasi
dimidium:
et
tales
sunt
omnes
qui
garriunt
de
nuda
praescientia.
Fatentur,
Deo
nihil
esse
absconditum,
sed
ipsum
omnia
praescire:
et
huc
referunt
vaticinia
quaecunque
leguntur
in
scripturis.
Quod
dicunt
verum
est,
sed
interea
valde
imminuunt
gloriam
Dei.
Imo
lacerant
prorsus,
quia
similem
ipsum
faciunt
Apollini,
cuius
olim
officium
fuit
praedicere
res
futuras,
ut
putabant
increduli.
Quum
ergo
quaererent
vaticinia
de
rebus
futuris,
Apollo
hac
virtute
praeditus
erat,
ut
illis
manifestaret
hoc
vel
illud.
Multi
hodie
existimant
talem
esse
Deum,
qui
omnia
praevideat:
interim
vero
vel
dissimulet,
vel
consulto
abstineat
a
mundi
gubernatione.
Denique
praescientia
Dei
illis
frigida
est,
atque
otiosa
speculatio.
Ideo
dixi
eos
spoliare
Deum
altera
parte
gloriae
suae:
ita
quantum
in
ipsis
est,
ipsum
lacerare.
Scriptura
autem
ubi
vult
asserere
Deo
quod
eius
proprium
est,
coniungit
haec
duo
inseparabiliter,
Quod
Deus
omnia
praevideat,
quod
nihil
sit
absconditum
eius
oculis,
deinde,
Quod
constituit
etiam
ipse
quidquid
futurum
est,
gubernet
mundum
suo
arbitrio,
nihil
fortuito
accidat,
sed
eius
moderatione.
Hoc
itaque
principium
nunc
sumit
Daniel,
vel
haec
duo
principia.
Quod
Deus
Israelis
solus
mereatur
nomen
Dei,
quia
penes
ipsum
sit
sapientia,
et
robur.
Meminerimus
ergo
Deum
fraudari
iusta
laude,
ubi
non
retinet
haec
duo
in
solidum,
nempe
quod
omnia
praevideat:
deinde
quod
mundum
gubernet,
ita
ut
nihil
accidat
nisi
ex
eius
arbitrio.
Sed
quia
adhuc
frigidum
illud
esset,
Deo
esse
sapientiam
et
robur,
atque
in
ipso
solo,
nisi
et
sapientia
eius
in
mundo
fulgeret,
|