7:573
573
INTERIM.
574
inter
coniuges
scindit,
vinculum
coniugii
non
solvit,
ita
ut
adulterium
committat,
ut1)
alienam
contrectans
uxorem,
quisquis
sic
dimissam
duxerit
Quoniam
igitur
Christus
matrimonium
gratia
sua
melius
fecit,
et
arctiori
quasi
vinculo
constrinxit,
ut
quemadmodum
Christus
unius
ecclesiae
unus
est
sponsus,
idque
indissolubili
nexu,
sic
unius
uxoris
unus
sit
maritus,
idque
perpetua
coniunctione,
et
similiter
atque
Christus
cum
ecclesia
sponsa
sua
perpetuo
iungitur:
quare
matrimonium
non
solum
coniunctio
est
maris
atque
foeminae,
sed
etiam
sacramentum,
ob
gratiam
Christi,
quae
ei
nunquam
deest:
ut
quum
vir
uxorem
suam
diligere
possit,
perinde
quasi
Christus
ecclesiam
(Ephes.
5,
25),
sic
ille
cum
hac
colat
societatem
individuam,
ut
una
sit
in
perpetuum
contentus.
Nec
cum
hac
invita
divortium
faciat,
exceptis
causis
quae
iure
divino
explicantur.
[pag.
43]
Ac
quoniam
Deus
fovet
matrimonium
gratia
sua,
idemque
approbat,
quatenus
coniuges
inter
se
matrimonium
contrahunt,
signum
datur
illustre,
ad
sperandum,2)
consuetudinem
ipsorum
quum
bonam
esse
per
se,
tum
Deo
gratam.
Et
quanquam
prolis
procreandae
causa
matrimonium
potissimum
contrahi
debet,
tamen
qui
contrahit
etiam
fornicationis
vitandae
causa
non
peccat.
Habeat
enim
unusquisque
uxorem
suam
propter
fornicationem,
inquit
Paulus
(1
Cor.
7,
2).
Vis
igitur
sacramenti
huius
est,
ut
intelligant
coniuges,
se
non
humana
sed
divina
'autoritate
coniunctos
gratiam
accepisse,
qua
ipsis
legitimus
congressus
non
imputetur
ad
culpam:
qua
item
Christianus
uxorem
gentilem,
cum
eo
manere
volentem,
sanctificet
(1
Cor.
7,
12),
et
sanctos,
hoc
est,
Deo
dicatos
filios
procreet:
qua
denique
perpetuam
fidem
coniugi
servet,
ut
sint
duo
in
carne
una:
et
qua
mulier
fidelis
salva
fiat
in
procreatione
filiorum,
si
permanserit
in
fide
et
dilectione
et
sanctificatione
cum
sobrietate
(1
Tim.
2,
15).
Itaque
matrimonium
honorabile,
in
eoque
thorus
immaculatus
esse
potest
(Hebr.
13,
4).
Quod
quum
Manichaei,
Tatiani
et
Encratitae
ignorarent,
matrimonium
reprehendere
non
dubitarunt:
quam
eorum
sceleratam
temeritatem,
a
doctrina
daemoniorum
profectam,
apostolus
Paulus
damnat
(1
Tim.
4,
1).
Ac
quoniam
vinculum
matrimonii
tale
[pag.
44]
est
omnino,
tantamque
vim
habet
ad
coniungendum,
ut
non
sit
ullum
coniunctionis
humanae
vinculum
quod
magis
constringat:
quod
quum
agnosceret
Adam
in
paradiso,
sic
de
muliere,
quam
Deus
e
costa
corporis
ipsius
aedificaverat,
loquutus
est:
Hoc
nunc
os
de
ossibus
meis,
et
caro
de
carne
mea:
ob
hoc
vocabitur
virago,
quoniam
de
viro
sumpta
est.
Quamobrem
re-
1)
velut
eaedem
exhibent
omnes.
2)
Sic
omnino
legendum
cum
iisdem.
Edd.
Caivmianae
omnes,
praeter
illam
quam
germanicam
dicimus:
ad
sperandam
consuetudinem,
sine
distinctione.
|