7:572
societatem
coniungerentur,
iuxta
verbum
Domini:
Quamobrem
homo
relinquet
patrem
et
matrem,
et
adhaerebit
uxori
suae,
et
erunt
duo
in
carne
una
(Matth.
19,
5).
Quanquam
autem
matrimonium
ad
tam
arctam
hominum
societatem
institutum
erat,
tamen
sub
lege
patrum
matrimonia
a
prima
institutione
duobus
modis
degeneraverunt:
videlicet,
ut
et
unus
plures
uxores
duceret,
et
ductam
aliquando
dato
libello
repudii
a
se
dimitteret:
quorum
prius
ex
dispensatione
Dei
permissum,
futuri
temporis
mysterio
serviebat,
ut
per
plures
unius
viri
uxores
insinuaret,
Christum
tam
ex
synagoga,
quam
ex
multitudine
gentium,
ecclesiam
sibi
collecturum,
et
sponsam
sibi
adiuncturum:
et
ut
foecunditate
plurium
uxorum,
Christo
salvatori
ex
eodem
semine
nascituro
servirent.
Repudium
vero
[pag.
41]
Moy
ses
populo
ob
duritiam
cordis
permisit
(Deut.
24,
1;
Matth.
19,
8),
levius
ducens,
uxorem
a
viro
odio
habitam
dimitti,
quam
occidi,
ul
caede
eius
novis
nuptiis
locum
aperiret.
Verum
postquam
plenitudo
gratiae
Deil)
venit,
ut
alia,
quae
vel
in
coelo
vel
in
terra
essent,
restauravit
Christus,
sic
etiam
matrimonium
restituit.
Hinc
illud
Christi:
Qui
fecit
hominem
ab
initio,
masculum
et
foeminam
fecit
eos
Deus,'2)
et
dixit:
Propter
hoc
dimittet
homo
patrem
et
matrem,
et
adhaerebit
uxori
suae
et
erunt
duo
in
carne
una.
Itaque
iam
non
sunt
duo,
sed
una
caro.
Quos
igitur
Deus
coniunxit,
homo
non
separet.
Et
paulo
post:
Moy
ses
ob
duritiam
cordis
vestri
permisit
vobis
dimittere
uxores
vestras,
ab
initio
autem
non
fuit
sic.
Quamobrem
quicunque
dimittit
uxorem
suam,
nisi
ob
fornicationem,
et
aliam
duxerit,
moechaUir.
Quod
apostolus
interpretatur,
quum
ait:
Iis
qui
matrimonio
iuncti
sunt
praecipio,
non
ego,
sed
Dominus,
uxorem
a
viro
non
discedere:
quod
si
discesserit,
manere
innuptam,
aut
viro
suo
reconciliari
(1
Cor.
7,
10).
Hae
itaque
christiani
matrimonii
singulares
conditiones,
manifestis
scripturae
sanctae
testimoniis
comprobantur.
Una,
ut
sit
matrimonium
duorum
tantum,
hoc
est,
viri
unius
cum
una
muliere
coniunctio,
Duo,
in*
quit,
erunt
in
carne
una.
Nec
sic
iunctis
liceat,
defraudato
coniuge
suo,
alicui
tertio
corporis
[pag.
42]
sui
potestatem
permittere,
prohibente
apostolo
et
dicente:
Mulier
potestatem
corporis
sui
non
habet,
sed
vir
:
similiter
et
vir
non
habet
potestatem
sui
corporis,
sed
mulier
(1
Cor.
7,
4).
Altera
conditio
est
ut
vinculum
coniugii
inter
duos
semel
colligatum
nullo
amplius
divortio
sed
sola
alterutrius
morte
dissolvatur.
Nam
quod
Christus
ob
fornicationem
dimitti
posse
uxorem
insinuat,
haec
separatio
thori
et
mensae
consuetudinem
1)
Dei
omitt.
edd.
authenticae
et
quae
easdem
sequi
solent.
2)
Deus
om.
eaedem.
|