49:572
tam
fuisse
epistolam
quam
Philippis.
Tradit
enim
Lucas,
Ephesi
ipsos
substitisse,
quum
alio
Paulus
discederet.
20.
Salutate
vos
invicem
in
osculo.
Mos
osculandi
Iudaeis
perquam
usitatus
erat:
quemadmodum
patet
ex
scripturis.
In
Graecia
tametsi
non
adeo
tritus
erat
ac
vulgaris,
non
tamen
erat
ignotus:
sed
verisimile
est,
Paulum
de
solenni
osculo
hic
loqui,
quo
se
in
sacro
conventu
salutabant.
Facile
enim
crediderim,
iam
ab
aetate
apostolorum
coenae
administrationi
coniunctum
osculum
fuisse:
in
cuius
locum
apud
nationes,
ab
osculandi
consuetudine
nonnihil
abhorrentes,
patenae
osculum
obrepsit.
Utcunque
sit,
quia
symbolum
mutuae
caritatis
erat:
non
dubito
quin
hortari
eos
voluerit
Paulus
ad
colendam
inter
se
benevolentiam,
non
animis
tantum
et
necessariis
officiis,
sed
illo
etiam
symbolo,
modo
sanctum
esset
:
hoc
est,
neque
impudicum
neque
fallax:
quamquam
sanctum
pro
sacro
potest
accipi.
22.
Si
quis
non
amat
Dominum
Iesum.
Tribus
membris
constat
epistolae
clausula.
Gratiam
Christi
Corinthiis
precatur:
testimonium
reddit
amoris
erga
eos
sui:
et
severissima
comminatione
invehitur
in
eos
qui
falso
Domini
nomen
obtenderent,
ipsum
ex
animo
non
diligentes.
Non
enim
de
extraneis
loquitur,
qui
ex
professo
nomen
christianum
oderant,
sed
de
fucis
et
hypocritis,
qui
ventris
aut
inanis
iactantiae
causa
turbabant
ecclesias.
Talibus
anathema
denuntiat
et
simul
imprecatur.
Incertum
est
autem
optetne
illis
exitium
coram
Deo,
an
exosos
fidelibus,
imo
exsecrabiles
esse
velit.
Quemadmodum
ad
Galatas
1,
8,
evangelii
corruptorem
pronuntians
anathema,
non
significat
reprobatum
et
damnatum
esse
a
Deo,
sed
nobis
abominandum
esse
admonet.
Ego
simpliciter
expono
ac
si
dictum
esset:
Pereant
et
exscindantur,
quia
sunt
ecclesiae
pestes.
Et
sane
nihil
hoc
hominum
genere
perniciosius,
qui
pietatis
professione
ad
pravos
suos
affectus
abutuntur.
Fontem
vero
huius
mali
designat,
quum
eos
negat
Christum
diligere.
Sincerus
enim
ac
serius
Christi
amor
non
patietur
nos
offendiculum
fratribus
creare.
Quod
subiungit
continuo
paulo
plus
habet
difficultatis,
m
a
r
a
n
a
t
h
a
.
Veteres
fere
omnes
consentiunt
syriacas
esse
voces.
Sed
Hieronymus
exponit
Dominus
venit:
alii
autem,
in
adventu
Domini
:
vel,
donec
adveniat
Dominus.
Atqui
nemo
non
videt
(opinor)
quam
frigidum
sit
ac
puerile,
apostolum
apud
Graecos
syriace
loqui,
quum
dicturus
esset,
Dominum
venisse.
Qui
transferunt
in
adventum
Domini,
tantum
divinant:
neque
etiam
multum
in
sensu
illo
est
coloris.
Quanto
verisimilius
est,
formulam
hanc
fuisse
Hebraeis
familiarem,
quum
anathematizare
vellent?
Nunquam
enim
exoticis
linguis
loquuntur
apostoli,
nisi
quum
in
aliena
persona
aliquid
referunt:
ut
Eli,
Eli,
lammah
sabathani.
Item,
|