9:571  571  RESPONSIO  572  mihi  dicit  relinquere,  qui  nullum  collegam  fero.  Primum  videant  lectores  quam  superciliose  Balduino-  Oassander  in  libello  se  supra  omnes  censores  efferat:  deinde  quam  fuerit  placidus  hic  noster,  erga  suos  collegas  comis  et  humanus,  inquirant:  reperient  ubique  fuisse  intolerabilem.  Sed  fruatur  sane  Ismaelis  gloria:  cuius  manus  est  contra  omnes,  sicuti  manus  omnium  contra  eum.  Mea  vero  in  ferendis  non  collegis  tantum,  sed  maioribus  quoque  nec  ferendis  modo  sed  etiam  optandis  moderatio  notior  est  quam  ut  futile  cavillum  refellere  opus  sit.  Nemo  aetate  mea  pietate  et  doctrina  excelluit,  quem  non  coluerim  qua  decebat  observantia,  et  cuius  virtutes  liberaliter  non  praedicaverim.  Nemo  etiam  eorum  fuit,  qui  me  non  complexus  sit  summo  amore,  et  plus  detulerit  quam  vellem.  Ut  de  me  loqui  solitus  fuerit  Philippus  Melancthon,  cuius  una  vox  obruere  potest  omnes  Balduini  latratus,  ipsum  appello  testem:  qui  si  negaverit  sibi  esse  compertum,  coarguetur  a  plurimis.  Honorifica  eius  de  me  elogia  tantum  abest  quin  mihi  animum  [pag.  18]  inflaverint,  ut  quum  me  sibi  praeferret,  et  quidem  scripto,  dixerim  non  ferendum  esse  illud  mendacium.  Is  tamen  nihil  offensus  respondit  se  quod  scripserat  sentire,  et  verum  esse.  Nec  vero  adeo  stultus  sum  ut  id  credam  verum  esse,  vel  ab  aliis  credi  velim,  sed  ut  bonis  omnibus  foeteat  nebulonis  huius  protervia.  Quin  etiam  Buceri  de  me  iudicium  recitat,  quod  ab  ipso  improbissime  confictum  esse  Deum  et  angelos  eius  testor.  Bucerus,  inquit,  aliquando  tibi  dixit,  nullum  te  servare  odii  vel  amoris  modum,  sed  ea  te  esse  vehementia,  ut  vel  supra  coelos  attolleres,  vel  ad  inferos  usque  deiiceres.  Ita  vero  mihi  propitius  sit  Deus,  si  quid  unquam  tale  audierim:  quin  potius  vir  ille,  quem  loco  patris  reverebar,  tanta  comitate  vicissim  fraternam  mecum  amicitiam  coluit,  ut  aegerrime  passus  sit  Argentina  me  avelli.  Certe  ad  extremum  usque  contendit,  quibuscunque  fieret  modis  me  retinendum.  Exstant  etiam  eius  ad  Senatum  nostrum  literae,  quibus  conqueritur  cum  maxima  ecclesiae  totius  iactura  me  huc  retrahi:  ac  demum  eo  usque  provehitur,  ut  dicat  me  inter  [pag.  19]  sanae  doctrinae  ministros  nemini  esse  secundum,  paucos  vero  habere  pares.  Si  immodico  mei  amore  excaecatus  modum  excessit  in  me  laudando,  saltem  Balduinum  pudeat  effraenis  suae  proterviae:  vel  agnoscant  lectores  qua  ad  convitiandum  vesania  feratur.  Collegam  scilicet  non  fero.  Atqui  nullus  est  in  toto  orbe  fidelis  Christi  servus,  cui  non  porrexerim  fraternae  societatis  manum.  De  nostro  domestico  consensu  respondeant  collegae  mei,  quibus  communis  mecum  est  huius  ecclesiae  administratio.  Quicunque  exoriuntur  magnae  spei,  modis  omnibus  adiuvo  quantum  in  me  est,  ut  gratia  et  autoritate  floreant.  Ac  testari  cum  Mose  licet,  utinam  omnes