20:571  571  EPISTOLAE  4259.4260  572  liberalitate,  et  ampliori  quam  sperare  auderem,  compensavit,  et  nos  ex  magna  iactatione  in  certam  nec  ita,  ut  spero,  longinquam  spem  revocavit.  Quo  vero  in  loco  res  christianae  sint  tu  ex  aliis  satis:  quid  nos  moliamur  cognosces  ex  iis  literis  quarum  exemplar  ad  te  misi.  Nostrum  si  tibi  consilium  probatur  iuva  nos,  mi  pater,  cum  tuis  ad  Deum  precibus,  tum  ea  qua  plurimum  vales  apud  ecclesiam  Dei  autoritate.  Instrue  tuos  in  Christo  liberos,  hoc  est,  tua  ipsius  viscera  consilio.  Nec  enim  nobis  in  aggrediundo  perficiendoque  negotio  voluntas  animusque  deerit.  Hoc  si  ex  Deo  profectum  ad  Dei  gloriam  ecclesiaeque  salutem,  dignitatem  splendoremque  pertinet,  inspiret  benedictionem  coeptis  rebus  Dominus,  conferat  vires  animique  robur  tantis  conatibus  necessarium.  Sed  tamen  certi  quidquam  necdum  constitutum  habemus.  Communicavi  consilium  cum  gravibus  aliquot  bonisque  viris.  Itaque  ardent  desiderio  conficiendae  rei,  quibus  ut  probavi  facile  eundem  eventum  de  caeteris  mihi  polliceor,  ut  nec  studia  hominum  nec  facultates  putem  defuturas.  Exspecto  e  Picardia  similem  nobilium  multorum  consensum.  Nam  qui  incerta  in  re  certissimum  non  recusarent  periculum,  non  puto  citra  ullum  periculum  certissimus  fructus  recusaturos.  Nam  haec  ad  eos  scripta  est.  Quidquid  sit,  hoc  te  scire  volui  ut,  ni  tibi  probatur  consilium,  tua  nos  retineas  autoritate:  si  probes,  addas  currentibus  stimulos.  Itaque  literas  tuas  exspectamus  brevi,  quibus,  si  ita  videtur,  ii  designentur  quos  tantis  laboribus  tantaeque  rei  pares  esse  iudices,  vel  potius  ab  iis  quos  in  eam  rem  miseris.  Firmo  enim  corpore  praesentique  animo  opus  est,  addo  et  multam  in  aulis  principum  consuetudinem.  Nos  duos  habemus  quos  onus  hoc  mandatumque  sustinere  posse  confidimus,  Andegavensem  quendam  nobilem,  ornatissimum  virum  magnaque  pietate  oew��.*)  Verum  procul  is  hinc  abest,  sed  tamen  erit  evocandus.  Nec  enim  puto  tantae  de  se  existimationi  defuturum.  Alter  est  D.  de  Cf^eA:  is  qui  fuit  apud  nos  anno  superiori  totis  Pentecostes  diebus.2)  Hunc  dico  vexilliferum  ducis  illius.  Novit  Villetius  noster  s)  hominem.  Sed  vereor  ut  vix  ei  persuaderi  possit,  atque  longinquam,  duram,  duro  in  tempore  peregrinationem  suscipiat,  praesertim  haud  ita  pridem  recuperata  uxore,  eaque  non  satis  constanti.  Verum  tuae  literae  confirmabunt  hominem,  ut  pluris  Dei  4259.1)  An  Hamilton?  2)  Sechellius  Genevae  fuerat  m.  Maio  1554  (N.  1954.  1958.)  Verum  vide  an  de  Geneva  dicat?  Iam  et  vere  a.  1555.  (N.  2202.  2206.  2223).  Sed  ecce  Macarius  eum  aestate  1558.  Parisiis  et  alibi  in  Gallia  secum  habuit  (N.  2941.)  ita  ut  Noster  h.  I.  minime  de  Geneva  loquutus  videatur,  et  tu  de  anno  1559  cogitare  queas.  3)  Cf.  N.  4164,  not  14.