7:570
roborare
ac
confirmare
possunt,
quam
malos
humores
e
corporibus
eiecerint:
quod
nisi
fecerint,
non
prosunt
aegroto,
sed
magis
obsunt
Iam
quanto
maior
hic
adhibenda
est
cautio,
ne
indigne
sumas:
tanto
plus
consolationis
capiunt,
qui
eucharistiam
digne
ac
pie
sumunt,
et
cogitant
se
pane
e
coelo
descendente,
qui
vitam
dat
mundo,
vesci,
et
ex
hoc
verum
atque
spirituale
robur
contra
omnia
mala
percipere.
De
sacra
unctione.
Sacramenta,
quae
paulo
superius
posuimus,
magnam
sane
et
multiplicem
utilitatem
generi
humano
afferunt:
dum
aut
ex
vetustate
carnis
languentes
regenerant,
aut
regeneratos
in
gratia
quam
acceperunt
confirmant,
aut
relapsos
m
gratiam
unde
deciderunt
restituunt,
aut
restitutos
Christo
firmius
uniunt:
in
quem
usum,
eumque
salutarem,
non
deest
sacramentis
gratia
Christi,
sed
haec
potius
per
eadem
veluti
instrumenta
hominibus
tribuitur.
Quanquam
igitur
horum
sacramentorum
utilitas
latissime
per
omnem
vitam
patet,
tamen
ne
homo,
quum
aegrotat,
desideret
subsidium
peculiare,
quod
hoc
eius
periculosissimo
tempore,
vel
corpori
ipsius
subvenire,
vel
animam
contra
ignita
Satanae
tela
munire
possit,
instituta
est
unctio
sacra,
ad
[pag.
37]
quam
oratio
ecclesiae
accedat.
Hanc
unctionem
primi
exercuerunt
apostoli:
qui
mandato
Domini
ad
praedicandum
evangelium
missi,
daemonia
eiiciebant,
et
oleo
ungebant
multos
infirmos,
et
sanabantur
(Marc.
6,
13).
Quae
utique
sacramentalis
et
mystica,
non
medicinalis
aut
corporalis,
unctio
fuit:
ad
quam
inter
initia
fidei,
externa
etiam
corporis
sanitas,
quasi
quoddam
internae
sanationis
signum,
consequebatur,
quemadmodum
in
aliis
sacramentis,
ad
commendationem
et
confirmationem
rudis
adhuc
fidei,
interna
virtus
externis
et
sensibilibus
signis
et
miraculis
demonstrabatur.
Nunc
vero
adulta
et
corroborata
fides
signa
quae
infirmis
dantur
non
requirit.
Huius
mysticae
et
salutaris
unctionis
a
Domino
fundatae
ritum,
quo
administrari
eam
conveniat,
apostolus
Iacobus
promulgavit
:
Infirmatur
quis
in
vobis?
inducat
presbyteros
ecclesiae,
ut
orent
super
eum,
ungentes
eum
oleo
in
nomine
Domini:
et
oratio
fidei
salvabit
infirmum,
et
alleviabit
eum
Dominus,
ete.
(Iac.
5,
14).
Quanti
autem
in
ecclesia
esse
debeat
testimonium
fratris
illius
Domini,
testimonium
dicimus,
imo
vero
promulgatio:
quam
quum
fecit
legatus
atque
apostolus
Christi,
Christus
ut
a
se
factam
procul
dubio
ratam
habuit.
Qui
igitur
contemnit
hoc
sacramentum,
Christum
ipsum
contemnere,
et
gratiam
quam
hic
per
unctionem
sacram
nobis
quodammodo
[pag.
%
S]
porrigit,
aspernari
videtur:
atque
hoc
fuerit
tanto
periculosius,
quanto
gravius
est
discrimen,
in
quo
aegrotus
versatur,
non
solum
corporis,
sed
etiam
animae,
in
quod
potestates
tenebrarum
eum
adducunt,
quatenus
in
extremo
vitae
tempore,
|