48:570
tam
habentes
inter
se
disceptationem.
30.
Mansit
autem
Paulus
biennio
toto
in
suo
conducto,
et
suscipiebat
omnes,
qui
ingrediebantur
ad
ipsum,
31.
praedicans
regnum
Dei,
ac
docens
quae
sunt
de
Domino
Iesu
cum
omni
fiducia,
nemine
prohibente.
25.
Inter
se
discordes.
Hoc
efficit
infidelium
malitia
et
pravitas,
ut
Christus,
qui
pax
est
nostra
et
unicum
sanctae
unitatis
vinculum,
dissidii
sit
occasio,
et
in
certamen
committat,
qui
prius
mutuam
inter
se
amicitiam
colebant.
Ecce
enim
dum
ad
Paulum
audiendum
conveniunt
Iudaei,
idem
omnibus
sensus,
eadem
vox
:
profitentur
omnes
se
legem
Mosis
amplecti.
Audita
reconciliationis
doctrina,
exoritur
inter
eos
dissentio,
ut
in
diversas
partes
scindantur.
Neque
tamen
putandum
est
ab
evangelii
praedicatione
incipere
discordiam:
sed
simultas,
quae
prius
in
cordibus
malignis
latebat,
tunc
demum
emergit.
Sicuti
novos
colores
non
inducit
solis
fulgor:
sed
discrimen,
quod
in
tenebris
nullum
erat,
palam
aperit.
Ergo
quum
peculiariter
electos
suos
Deus
illuminet,
nec
fides
omnium
sit
communis,
meminerimus
fieri
aliter
non
posse,
quin
oblato
in
medium
Christo,
alii
ab
aliis
discedant.
Sed
tunc
in
mentem
veniat
impleri
quod
de
ipso
praedixit
Simeon,
contradictionis
scopum
esse,
ut
retegantur
ex
multis
cordibus
cogitationes:
et
incredulitatem^
quae
Deo*
rebellis
est,
esse
dissidii
matrem.
Postquam
dixisset
Paulus.
Principio
leniter
et
placide
eos
allicere
conatus
est.
Nunc
eorum
obstinatione
comperta
acrius
insurgit,
Deique
iudicium
severe
denuntiat.
Sic
enim
tractandi
sunt
rebelles,
quorum
superbia
domari
simplici
doctrina
non
potest.
Eadem
etiam
nobis
tenenda
est
ratio,
ut
dociles
et
mansuetos
blande
regamus:
praefractos
autem
citemus
ad
Dei
tribunal.
Quod
spiritum
sanctum
loquentem
inducit
potius
quam
prophetam,
ad
fidem
oraculi
valet.
Nam
quum
Deus
se
unum
audiri
postulet,
non
aliter
potest
constare
doctrinae
autoritas,
quam
si
ab
eo
sciamus
profectam
esse,
non
in
hominum
capite
natam:
deinde
subindicat
non
unius
tantum
saeculi
pervicaciam
illic
notari,
sed
in
futurum
tempus
extendi
spiritus
oraculum.
26.
Vade
ad
populum
istum.
Celebris
est
hic
locus,
quia
sexies
citatur
in
novo
testamento.
Sed
quia
alibi
in
alium
finem
adducitur,
tenendum
est
quo
consilio
Paulus
ad
praesentem
causam
accommodet.
Nempe
voluit
hoc
quasi
malleo
contundere
impiorum
duritiem:
fidelibus
autem,
qui
teneri
adhuc
et
debiles
erant,
addere
animos,
ne
ipsos
turbaret
aliorum
incredulitas.
Summa
igitur
est,
impleri
quod
praedictum
fuerat
a
propheta:
ideoque
non
esse
cur
sibi
reprobi
placeant,
vel
fideles
quasi
re
nova
et
insolita
terreantur.
Quamquam
autem
certum
est
excaecationem,
cuius
meminit
propheta,
iam
eius
aetate
coepisse:
Ioannes
tamen
admonet,
|