8:57
57
DE
SCANDALIS.
58
Praesertim
infelix
illa
de
sacramentis
contentio,
dici
vix
potest,
quam
multorum
animos
turbarit.
Quam
singulare
hoc
fuerit
Satanae
artificium,
ad
iniiciendam
timidis
conscientiis
remoram,
ipse
meo
malo
sum
expertus.
Verum,
ut
me
propria
magis
culpa
impeditum
fuisse
postea
sensi,
quam
iusta
causa
retentum:
ita
de
omnibus
idem
pronunciare
non
vereor.
In
eiusmodi
quidem
dissidiis
esse
fateor,
quod
iam
aliquantum
confirmatos,
nedum
rudes
et
novitios
percellat:
sed
colligendos
esse
animos
dico,
ut
ad
eum
nihilominus
venire
pergant,
qui
nunquam
frustra
quaeritur.
Neque
enim
silendi
causa
promisit,
apertum
iri,
si
pulsemus:
[pag.
72]
datum
iri,
si
petamus
(Matth.
7,
8).
Qui
se
dissensionum,
quas
in
parte
nostra
viderunt,
odio
in
papatus
doctrina
retineri
iactant,
iis
nullus
est
excusationis
color.
De
re
plus
quam
nota
loquor.
Nullum
est
religionis
caput,
de
quo
non
illic
theologastri
quotidie
certent.
Ut
contrariae
sint
opiniones,
quam
odiose
alii
alios
nunc
perstringant,
nunc
exagitent,
testes
sunt
eorum
libri.
Imo
diversas
sectas
profiteri,
sibi
gloriosum
esse
ducunt.
Ergo
bonos
istos
viros
innumerae
papistarum
rixae
et
pugnae
nihil
offendunt;
unica
inter
nos
dissensio
sic
eos
vulnerat,
ut
ab
universa
doctrina
protinus
abhorreant.
Una
quidem
in
re
nimium
concordes
sunt
papistae,
quod
certatim
omnes
adversus
evangelium
blaterant,
quod
impias
suas
superstitiones
non
minus
clamose
quam
pervicaciter
tuentur.
Verum
ad
se
reversi
nihil
quam
rauca
confusaque
garrulitate
sibi
invicem
obstrepunt.l)
Scio
equidem
tam
perditae
frontis
esse
monachos
et
eiusdem
farinae
blaterones,
ut
plebeculam
hoc
maxime
nomine
a
capiendo
evangelii
gustu
deterreant,
quia
inter
nos
non
bene
conveniat.
Quasi
vero
intestinis
eorum
certaminibus
non
resonent
scholarum
parietes.
Quasi
non
omnes
eorum
libri,
ut
dictum
est,
pugnantibus
sententiis
referti
sint.
Eos
tamen,
quibus
deplorata
improbitas
summa
est
virtus,
ita
petulanter
agere
non
miror.
Verum
qui
fit
ut
oculati
homines
quibus
nihil
eorum
quae
dico
ignotum
est,
eiusmodi
se
argumento
moveri
simulent?
Annon
hoc
est
lucem
ex
professo
fugere?
Et
in
eo
suam
sapientiam
venditant,
quod
se
non
implicent
periculosis
dissidiis:
alios
vero
qui
salutis
viam
nihilominus
audent
inquirere,
quasi
parum
cautos
derident.
Ego
vero,
quia
melius
non
video
remedium,
quam
ut
contemptu
eorum
superbia
corrigatur,
ad
simpliciores2)
me
converto,
qui
sibi
ruditatis
suae
[pag.
73]
conscii
ab
inquirendae
veritatis
studio
abstinere
malunt,
quam
errandi
periculum
subire.
Quum
hinc
Lutherus,
inde
(^colampadius
et
Zvinglius
restituendo
Christi
regno
strenuam
operam
navarent,
infelix
1)
Add.
comme
en
un
marez
plein
de
grenouilles.
2)
simplices
1551
seqq.
|