47:57
57
CAPUT
HI.
58
et
rationem
Christus
vitiosam
esse
pronuntiat,
quia
carnalis
est:
omnes
cordis
affectus
pravos
esse
et
reprobos,
quia
ipsi
quoque
sunt
carnales.
Verum
hic
obiici
potest
quaestio,
quum
anima
non
gignatur
ex
humana
sobole,
praecipua
nostri
parte
nos
ex
carne
non
nasci.
Hinc
factum
est
ut
putarent
multi,
non
modo
secundum
corpus
nos
a
parentibus
ducere
originem,
sed
animas
simul
ex
traduce
propagari.
Absurdum
enim
videbatur
peccatum
originale,
quod
propriam
in
anima
sedem
habet,
ab
uno
homine
diffusum
esse
in
omnes
posteros,
nisi
animae
omnes
ex
illius
anima
tanquam
ex
fonte
manassent.
Et
certe
hoc
primo
adspectu
videntur
innuere
Christi
verba,
nos
ideo
esse
carnem,
quia
ex
carne
nascimur.
Respondeo,
quantum
ad
verba
Christi
spectat,
non
alium
esse
sensum,
quam
nos
omnes
carnales
esse
ut
nascimur:
et
quatenus
in
hunc
mundum
prodimus
homines
mortales,
naturam
nostram
nihil
nisi
carnem
sapere.
Simpliciter
enim
hic
inter
naturam
et
supernaturale
donum
distinguit.
Nam
quod
in
persona
unius
Adae
totum
genus
humanum
corruptum
fuit,
non
tam
ex
genitura
provenit
quam
ex
Dei
ordinatione,
qui
sicut
in
uno
homine
nos
omnes
ornaverat,
ita
spoliavit
suis
donis.
Quare
non
tam
unusquisque
nostrum
a
parentibus
suis
vitium
et
corruptionem
contrahit,
quam
omnes
pariter
in
uno
Adam
corrupti
sumus,
quia
statim
post
eius
defectionem
Deus,
quod
naturae
humanae
dederat,
abstulit.
Suboritur
etiam
alia
quaestio.
Certum
enim
est,
in
hac
degenere
vitiataque
natura
manere
tamen
aliquid
donorum
Dei
residuum
:
unde
sequitur,
non
omni
ex
parte
nos
esse
perversos.
Solutio
facilis
est:
Dona
quae
nobis
reliqua
fecit
Dominus
post
lapsum,
si
per
se
aestimentur,
laude
quidem
esse
digna,
sed
quum
per
omnes
partes
grassetur
mali
contagio,
nihil
in
nobis
sincerum
reperietur
et
omni
inquinamento
vacuum.
Quod
aliqua
Dei
notitia
nobis
annascitur,
quod
in
conscientia
insculptum
est
aliquod
boni
et
mali
discrimen,
quod
ingenio
pollemus
ad
tuendam
praesentem
vitam,
quod
denique
tot
modis
antecellimus
brutas
pecudes,
id
per
se
ut
a
Deo
proficiscitur
praeclarum
est,
sed
in
nobis
perinde
inquinata
sunt
haec
omnia,
atque
vinum
vasis
sui
foetore
prorsus
infectum
ac
imbutum
boni
saporis
gratiam
perdit,
imo
gustu
et
amarum
et
noxium
est.
Notitia
enim
Dei,
qualis
nunc
hominibus
restat,
nihil
aliud
est
quam
horrenda
idololatriae
et
superstitionum
omnium
scaturigo:
iudicium
in
rerum
delectu
ac
discrimine,
partim
caecum
ac
praeposterum,
partim
mutilum
et
confusum:
quidquid
industriae
habemus
in
vanitatem
et
nugas
defluit:
voluntas
autem
ipsa
furioso
impetu
praecox
tota
ad
malum
rapitur.
Itaque
in
tota
natura
nulla
rectitudinis
gutta
superest.
Unde
constat,
secunda
genitura
nos
ad
regnum
Dei
formandos
esse.
Idque
|