[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:57  [CO  1.  57]  promittit  Dominus;  haec  meta,  quam  nobis  in  scripturis  suis  statuit,  hic  scopus  quem  proponit.  Verbum  ergo  Dei  obiectum  est  et  scopus  fidei  in  quem  collimare  debet,  basisque  qua  fulciatur  ac  sustineatur,  sine  qua  etiam  consistere  nequeat.  Atque  ita  non  aliud  est  vera  haec  fides,  quae  demum  christiana  vocari  potest,  quam  firma  animi  persuasio,  qua  nobiscum  statuimus:  tam  certam  esse  Dei  veritatem,  ut  non  possit  non  praestare,  quod  se  facturum  sancto  suo  verbo  recepit  (Rom.  10).  Quod  Paulus  (Hebr.  11)  in  eius  definitione  docet:  substantiam  rerum  sperandarum  ipsam  vocans,  argumentumque  non  apparentium.  Per  substantiam  aut  hypostasin  (ut  graece  legitur)  quasi  fulcrum  intelligens,  cui  innitimur  et  incumbimus,  ac  si  diceret:  fidem  ipsam,  certam  quandam  ac  securam  possessionem  eorum,  quae  nobis  a  Deo  promissa  sunt.  Rursum,  ut  significaret  ad  supremum  usque  diem  quo  libri  aperientur,  sublimiora  esse,  quam  quae  sensu  nostro [p. 105]  percipi,  aut  oculis  spectari,  manuve  contrectari  possint,  eaque  interim  non  aliter  possideri  a  nobis,  quam  si  captum  omnem  ingenii  nostri  excedamus,  ac  supra  omnia  quae  in  mundo  sunt  aciem  nostram  intendamus,  nos  denique  ipsos  superemus.  Addidit,  securitatem  hanc  possi-  [OS  70]  dendi  esse  rerum,  quae  in  spe  iacent  ideoque  non  videntur.  Nam,  ut  ipse  alibi  scribit  (Rom.  8),  spes  quae  videtur,  non  est  spes,  nec  quis  ea  quae  videt  sperat.  Dum  vero  indicem  aut  probationem  (nam  graece  est  elenchus)  appellat,  rerum  non  apparentium,  perinde  loquitur,  ac  si  diceret:  evidentiam  non  apparentium  rerum,  visionem  earum  quae  non  videntur,  perspicuitatem  obscurarum,  praesentiam  absentium,  demonstrationem  occultarum.  Mysteria  enim  Dei,  cuiusmodi  sunt  quae  ad  salutem  nostram  pertinent,  in  se,  suaque,  ut  dicitur,  natura  cerni  non  possunt,  verum  ipsa  in  eius  duntaxat  verbo  intuemur,  cuius  veritas  sic  persuasa  esse  nobis  debet,  ut  pro  facto  impletoque  habendum  sit  quidquid  loquitur.  Haec  fidei  ratio  longe  a  priore  diversa  est.  Hanc  quisquis  habet,  fieri  non  potest  quin  Deo  sit  acceptus,  quemadmodum  etiam  contra  nunquam  fiet  ut  sine  ipsa  illi  quisquam  placeat  (Hebr.  11).  Per  hane  quidquid  optamus  a  Deo  ac  poscimus,  impetramus:  quatenus  ipse  nobis  conducere [p. 106]  providet.  Haec  vero,  nec  in  obliquo  perversoque  ac  simulato  corde  sedem  habere  potest,  nec  inchoari  aut  conservari,  nisi  sola  Dei  gratia.  Haec  ipsa  est  quam  primo  legis  suae  mandato  a  nobis  exigit  Deus,  ubi  praefatus,  se  unum  esse  Dominum  Deum  nostrum,  subiicit:  ne  habeamus  Deos  alienos  coram  se.  Id  scilicet  volens,  ne  alibi  quam  in  se  uno  spes  ac  fiducia  nostra  resideat,  quae  sibi  uni  debeatur.  Innuens  etiam,  si  alio  spes  et  fiducia  nostra  respiciat,  alium  nobis  esse  Deum.  De  hac  sermonem  instituimus,  cui  compendio  docendae  conscriptum  est   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci