7:569  569  INTERIM.  570  peccatorum  causas  exscindit  et  peccati  reliquiis  medetur,  ac  temporalem  poenam  [pag.  34]  vel  tollit,  vel  mitigat,  et  in  exemplum  denique  adhibetur.  Sed  ut  ad  absolutionem  sacerdotis,  in  qua  consistit  vis  sacramenti  poenitentiae,  redeamus:  forma  eius  et  verbum  tale  esse  debet,  ut  qui  confitetur,  audire  atque  intelligere  possit  sibi  virtute,  merito  ac  beneficio  Christi  peccata  remitti,  iuxta  huius  institutum  et  verbum:  Quorum  remiseritis  peccata,  remittuntur  eis.  Nam  hoc  munus  est  Dei,  quum  ministerium  sit  sacerdotis,  ut  verbis  Ambrosii  utamur.  De  sacramento  eucharistiae.  Qui  iam  per  sacramentum  poenitentiae  revixit  in  Domino,  ei  item  necesse  est  ali,  et  in  bono  spirituali  crescere.  Instituit  igitur  Christus  sacramentum  eucharistiae  sub  visibili  specie  panis  et  vini,  quod  verum  Christi  corpus  et  sanguinem  nobis  praebet,  et  hoc  spirituali  cibo  unit  nos  sibi  (Ioann.  6,  53  seqq.),  ut  capiti  ei  membris  corporis  sui,  ut  in  ipso  ad  omne  bonum  enutriamur,  et  cum  sanctis,  in  eorumque  communione,  augescamus  per  caritatem.  Unus  enim  panis,  unum  corpus  multi  sumus,  omnes  qui  ex  uno  pane  participamus,  inquit  Paulus  (1  Cor.  10,  17).  Forma  autem  huius  sacramenti  sunt  verba  illa  solennia,  quae  Christus  ipse  dedit:  Hoc  est  corpus  meum:  et  iterum:  Hic  est  enim  calix  sanguinis  [pag.  35]  mei  ete.  (Matth.  26,  26  ss.).  Quod  si  igitur  Christo  et  verbo  eius  tantum  tribuimus,  quantum  debemus:  dubium  non  est  quin  simulac  verba  eadem  accedunt  ad  panem  et  vinum,  ex  his  fiat  verum  corpus  et  verus  sanguis  Christi,  quatenus  panis  ac  vini  substantia  in  verum  Christi  corpus  et  sanguinem  transmutatur:  quod  qui  negat,  idem  Christi  omnipotentiam  in  dubium  vocat,  et  eundem  ipsum  vanitatis  insimulat.  Quo  magis  cavendum  est,  ne  indigne  hoc  sacramentum  sumatur.  Scriptum  est  enim:  NarA  qui  edit  aut  bibit  indigne,  iudicium  sibi  edit  ac  bibit,  non  diiudicans  corpus  Domini.  Propter  hoc  multi  inter  vos  infirmi  sunt  ac  imbecilles,  et  dormiunt  multi  (1  Cor.  11,  29  seq.).  Indigne  autem  sumit  sacramentum  illud,  quicunque  aut  aliter  de  eo  sentit  quam  oporteat,  aut  non  vere  resipiscit.  Nam  ut  Augustinus  inquit,  mutet  vitam,  qui  vult  accipere  vitam:  nam  si  non  mutet  vitam,  ad  iudicium  accipiet  vitam:  et  magis  ex  ipsa  corrumpitur,  quam  sanetur:  magis  occiditur,  quam  vivificetur.  Itaque  probanda  est  consuetudo  ecclesiae,  quae  hominem  non  ante  ad  sacramentum  eucharistiae  ducit,  quam  poenitentiae  sacramentum  eum  repurgarit.  Habet  eucharistia  vim  roborandi  in  bono  spirituali:  cui  rei  non  sane  ullus  est  locus  nisi  repurgatio  peccatorum  antecesserit.  In  quo  ipso  imitari  debemus  bonos  medicos,  [pag.  36]  qui  non  ante  praebent  quae