48:569
569
CAPUT
XXVIII.
570
fideles
suos
secum
faceret
coelestis
vitae
haeredes.
Haec
autem
omnia
impleta
suisse
in
persona
Iesu
Christi
crucifixi.
De
his
autem
rebus
agere
non
potuit,
quin
Iudaeos
a
crassis
suis
et
terrenis
figmentis
in
coelum
vocaret,
ac
simul
tolleret
offendiculum
crucis,
quum
doceret
non
alium
fuisse
nostrae
cum
Deo
reconciliationis
modum.
Notemus
autem
quidquid
tradidit
Paulus
de
Christo,
sumpsisse,
teste
Luca,
ex
lege
et
prophetis.
In
hoc
enim
differt
vera
religio
ab
omnibus
fictitiis,
quod
solum
Dei
verbum
pro
regula
habet.
In
hoc
etiam
a
profanis
omnibus
sectis
differt
ecclesia
Dei,
quod
hunc
solum
loquentem
audit,
eiusque
imperio
regitur.
Iam
vero
hinc
perspicitur
veteris
testamenti
cum
evangelio
consensus
ad
stabiliendam
in
Christo
fidem:
deinde
illa
duplex
scripturae
utilitas,
quam
idem
Paulus
alibi
commendat
(2.
Tim.
3,
16)
:
nempe
quod
sufficiat
tam
ad
dociles
erudiendos,
quam
ad
refellendam
eorum
pervicaciam,
qui
se
veritati
opponunt.
Has
igitur
sibi
metas
praefigant,
qui
sobrie
sapere
et
alios
recte
docere
cupiunt,
ne
quid
proferant
nisi
ex
puro
scripturae
fonte.
Aliter
philosophi,
qui
rationibus
tantum
pugnant,
quia
nulla
apud
eos
solida
est
autoritas:
quos
nimis
perperam
aemulantur
papistae,
qui
posthabitis
Dei
oraculis
tantum
in
humani
cerebri
commenta,,hoc
est
meras
stultitias,
recumbunt.
24.
Quidam
credebant.
Hunc
tandem
disputationis
successum
fuisse
Lucas
refert,
ut
nequaquam
omnes
pariter
in
eadem
doctrina
proficerent.
Scimus
ea
spiritus
gratia
praeditum
fuisse
apostolum,
ut
lapides
flectere
debuerit.
Neque
tamen
hoc
adeptus
est,
diu
multumque
disserendo,
testificando
etiam,
ut
omnes
Christo
lucrifaceret.
Quare
ne
miremur
si
clarae
evangelii
doctrinae
multorum
incredulitas
hodie
resistat,
et
multi
obstinati
maneant,
quibus
non
minus
patefacta
est
Christi
veritas
quam
sol
meridie
lucet.
Adde
quod
caeci
et
stupidi
a
Paulo
redeunt,
qui
sponte,
quasi
discendi
animo
accesserant.
Si
in
voluntariis
auditoribus
talis
fuit
contumacia,
quid
mirum
si
Christum
amarulento
animo
respuant,
qui
fastu
turgidi
et
amarulentia,
ex
professo
lucem
fugiunt
?
25.
Quumque
inter
se
essent
discordes,
discesserunt,
postquam
dixisset
Paulus
verbum
unum:
Bene
spiritus
sanctus
loquutus
est
per
Iesaiam
ad
patres
nostros,
26.
dicens:
Vade
ad
populum
istum,
et
dic:
Auribus
audietis,
et
non
intelligetis:
et
videntes
videbitis,
et
non
perspicietis.
27.
Incrassatum
est
enim
cor
populi
huius,
et
auribus
graviter
audierunt,
et
oculos
suos
compresserunt:
ne
quando
videant
oculis,
et
auribus
audiant,
et
corde
intelligant,
et
convertantur,
et
sanem
eos.
28.
Notum
ergo
sit
hoc
vobis,
quod
gentibus
missum
est
hoc
salutare
Dei,
et
ipsi
audient
29.
Quum
haec
dixisset,
exierunt
ab
eo
Iudaei,
mul-
|