7:568
tentiae,
quod
post
baptisma
sit
nobis
tanquam
secunda
tabula
in
naufragio.
In
hunc
enim
usum
tradidit
clavem
solvendi,
inquiens:
Accipite
spiritum
sanctum:
quorum
remiseritis
peccata,
remittuntur
eis
(Ioann.
20,
23).
Simulac
enim
peccatorem
peccati
sui
poenitet
[pag.
32]
vere,
idemque
cum
fiducia
accedit
ad
thronum
misericordiae,
et
credit
hoc
sacramento
accipi,
quod
Christus
promisit,
fit
ei
sicuti
credit:
nec
deest
sacramento
huic
quod
promissum
est.
Ut
enim
sar
cramenta
alia,
sic
et
hoc
vim
habet
sanctificandi.
Consistit
autem
sacramentum
hoc
in
absolutione
sacerdotis,
quae
instituto
et
verbo
Christi
nititur,
qui
in
hanc
rempotestatem
suam
delegat
sacerdotibus,
inquiens
:
Sicut
me
misit
pater,
et
ego
mitto
vos:
accipite
spiritum
sanctum:
quorum
remiseritis
peccata,
remittuntur
eis.
Sed
quia
tamen
sacerdos
non
solum
habet
potestatem
remittendi,
verum
etiam
ligandi,
quum
utraque
simul
divinitus
tradatur:
videtur
eatenus
potestatem
iudicandi
accipere,
quatenus
hanc
utriusque
clavis
potestatem
accipit:
nec
eam
exercere
posse,
nisi
intelligat
utrum
remittere
an
retinere
debeat
Tale
autem
iudicium
non
potest
aliunde,
quam
ex
confessione
oris
et
peccatorum
enumeratione
hauriri.
Nam
quum
pleraque
hominum
delicta
sine
teste
committantur,
occulta
autem
crimina
animam
etiam
saucient
atque
obsideant,3)
ac
manifestis
interdum
graviora
et
periculosiora
sint,
sacerdos
de
his
non
sane
iudicare
potest,
nisi
qui
commisit
ea
recenseat
et
confiteatur,
et
haec
sua
quasi
vulnera
ipse
aperiat.
[pag.
33]
Itaque
quatenus
ad
sananda
hominum
delicta
poenitentiae
remedium
monstratum
est,
eatenus
etiam
confessio
poenitentis,
cum
enumeratione
peccatorum,
nobis
commendata
videtur:
quare
ut
sacramentum
poenitentiae
tanquam
salutare
et
necessarium
probandum
est
populo
christiano,
ita
ipsa
etiam
confessio
et
peccatorum
enumeratio,
quae
ut
non
nimis
laxanda
est,
ita
vicissim
non
nimis
astringenda.
Delicta
enim
quis
intelligit
(Psal.
19,
13)?
Itaque
enumeranda
sunt
peccata,
quae
non
quidem
anxie
nimis,
sed
tamen
diligenter
cogitanti
et
sese
excutienti
in
mentem
veniunt.
Quae
autem
in
mentem
non
veniunt,
generali
confessioni
recte
includuntur,
et
nihilo
minus
ea
remittuntur,
quam
si
ea
confitendo
enumerasset.
Et
quoniam
hic
ex
absoluHone
quaeritur
venia,
non
tantum
oneris
imponit
confessio,
quantum
consolationis
absolutio
credenti
affert.
Iam
etsi
illa
satisfactio,
quae
culpam
et
aeternam
poenam
expiat,
soli
Christo
tribuenda
est,
satisfactio
tamen
quae
in
poenitentiae
fructibus
consistit,
maxime
autem
ieiunio,
eleemosyna
et
oratione,
sive
a
nobis
ipsis
suscepta,
sive
a
parochis
et
dispensatoribus
sacramentorum
iniuncta:
si
ex
fide
et
caritate
peragitur,
1)
occidant
(todten,
tuent)
edd.
eaedem.
|